Read the Bible

¹ Wszystko ma swój czas. Na każdą sprawę pod niebem przychodzi kiedyś pora:² Jest czas rodzenia i czas umierania; jest czas sadzenia i czas zbiorów.³ Jest czas ranienia i czas leczenia; jest czas burzenia i czas budowy.⁴ Jest czas płaczu i czas uśmiechu; jest czas żalu i czas tańca.⁵ Jest czas rozrzucania kamieni i czas ich zbierania; jest czas pieszczot i czas rozłąki.⁶ Jest czas szukania i czas straty; jest czas gromadzenia i czas wyrzucania.⁷ Jest czas rozdzierania i czas zszywania; jest czas milczenia i czas mówienia.⁸ Jest czas miłości i czas nienawiści; jest czas wojny i czas pokoju.⁹ Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?¹⁰ Znam to zadanie, z którego Bóg zrobił ludziom zajęcie.

¹¹ Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ludzkie serca, tak jednak, aby człowiek nie mógł w pełni pojąć dzieła, za którego dokonaniem stoi Bóg.¹² Przekonałem się i wiem: Nic nie jest dla ludzi lepsze niż to, by iść przez życie radośnie i pożytecznie.¹³ Bo przecież darem Boga jest to, że człowiek może jeść i pić, i przy całym swym trudzie oglądać to, co dobre.¹⁴ Wiem również, że: Wszystko, co Bóg czyni, trwać będzie na wieki - nic do tego dodać i nic ująć z tego. Bóg natomiast to czyni, aby się Go bano.¹⁵ To, co było, znów będzie, a co ma być, już było, Bóg także poszukuje tego, co szukane.

¹⁶ I jeszcze to dostrzegłem pod słońcem: Miejsce prawa może zająć niegodziwość, a miejsce sprawiedliwości - przestępstwo.¹⁷ I pomyślałem: Bóg będzie sądził sprawiedliwego i bezbożnego, bo na każdą sprawę jest pora - właściwa chwila na każdy czyn.¹⁸ Pomyślałem dalej: Ze względu na synów ludzkich, aby ich poddać próbie, Bóg chce im pokazać, że nie są lepsi od zwierząt.¹⁹ Bo los synów ludzkich jest taki jak los zwierząt. Jak ci umierają, tak umierają tamte - i wszyscy mają takiego samego ducha. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.²⁰ Wszystko zmierza do jednego miejsca. Wszystko z prochu powstało i w proch się obraca.²¹ Kto wie, czy duch istot ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?²² Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł - taki jest jego dział. Bo kto może mu objawić, co stanie się po nim?