Read the Bible

¹ Słowa Kaznodziei, syna Dawida, króla w Jerozolimie.² Marność nad marnościami, mówi Kaznodzieja, marność nad marnościami - wszystko jest marnością.³ Jaki pożytek ma człowiek z całego swego trudu, który znosi pod słońcem?

⁴ Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa na wieki.⁵ Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i śpieszy do miejsca, skąd ponownie wschodzi.⁶ Wiatr wieje na południe, zatacza krąg na północ, krąży, krąży, wieje - i w swym krążeniu wraca.⁷ Wszystkie rzeki płyną ku morzu, lecz morze się nie zapełnia; skąd wypływają, tam powracają, po to, by nadal płynąć.⁸ Słowne wywody? Te potrafią znużyć - nie da się wszystkiego wyrazić. Oka nie nasyci patrzenie, ucha nie ukoi słuchanie.

⁹ To, co było, znów będzie, co robiono, znów będą robić - i nie ma nic nowego pod słońcem.¹⁰ Czy jest jakaś sprawa, o której można by powiedzieć: Proszę, to coś nowego? Rzecz w tym, że miało to miejsce już wcześniej, w czasach, które nas poprzedzały.¹¹ Nie zachowa się pamięć o tych, którzy żyli przed nami, ani o tych, którzy nas zastąpią; oni również nie pozostaną w pamięci u tych, którzy po nich nastaną.

¹² Ja, Kaznodzieja, byłem królem Izraela w Jerozolimie.¹³ W swej mądrości postanowiłem wnikliwie zbadać wszystko, co ma miejsce pod niebem. Jest to trudne zadanie. Bóg zlecił je ludziom, aby się nim trudzili.¹⁴ Przyjrzałem się wszystkim sprawom, które mają miejsce pod słońcem, i stwierdziłem, że to wszystko jest marnością i gonitwą za wiatrem.¹⁵ Nie wyprostujesz tego, co [z natury] krzywe, a tego, czego nie ma, nie zdołasz policzyć.¹⁶ Pomyślałem więc sobie: Oto stałem się wielki. Przewyższam mądrością wszystkich, którzy byli w Jerozolimie przede mną. Doszedłem do wielkiej mądrości i wiedzy.¹⁷ Postanowiłem też zgłębić mądrość oraz poznać szaleństwo i głupotę - i oto mój wniosek: To również jest gonitwą za wiatrem.¹⁸ Bo gdzie wiele mądrości, tam wiele zmartwienia, a kto pomnaża poznanie, pomnaża cierpienie.