Read the Bible

¹ Nakłońcie uszu, niebiosa, pragnę przemówić; Posłuchaj, ziemio, mowy moich ust!² Niech moja nauka pokropi jak deszcz, niech niczym rosa spadnie moja mowa, niech będzie niczym krople deszczu dla trawy i jak ulewa na spragnioną ruń.³ Ponieważ pragnę głosić imię JHWH! Musicie przyznać, że wielki jest nasz Bóg!⁴ On jest Skałą! Jego dzieło - doskonałe! Wszystkie Jego drogi - prawe! To Bóg wierny i bez fałszu, sprawiedliwy On i prawy.⁵ Zniszczył ich? Nie! To oni! Winni są Jego synowie! Ród pokrętny i spaczony!⁶ Czy tak chcecie odpłacić PANU, ludu głupi i niemądry? Czy to nie twój Ojciec? Nabył cię! On cię stworzył i utwierdził!

⁷ Wspomnij dawne dni! Rozważ czasy wcześniejszych pokoleń! Zapytaj ojca, niech ci oznajmi, swoich starszych - niech ci powiedzą.⁸ Gdy Najwyższy przydzielał dziedzictwo narodom, kiedy rozdzielał synów ludzkich, już wówczas ustalał granice ludów według liczby synów Boga.⁹ Tak! Działem PANA jest Jego lud, Jakub należy do Jego dziedzictwa.¹⁰ Znalazł go na pustynnej ziemi, wśród bezładnych zawodzeń pustkowia. Przygarnął go i doglądał go, strzegł jak źrenicy oka.¹¹ Jak orzeł podrywa swe młode i jak szybuje nad nimi, podkłada im wyciągnięte lotki i niesie na swoich skrzydłach,¹² tak PAN prowadził swój lud, nie było z Nim innego boga.¹³ Niósł lud przez wzgórza ziemi i żywił plonami pól, karmił go miodem ze skały i oliwą - z najtwardszego krzemienia,¹⁴ krowim serem i owczym mlekiem, tłuszczem jagniąt i kóz, baranów Baszanu i kozłów, pszenicą bogatą jak tłuszcz nerek i winem z gron, czerwonym niczym krew.

¹⁵ Utył więc Jeszurun i wierzga - a utyłeś, pełny jesteś, gruby - i porzucił Boga, Stworzyciela, zlekceważył Skałę swego zbawienia.¹⁶ Wzbudzili Jego zazdrość bóstewkami, rozdrażnili Go tym, co obrzydliwe,¹⁷ przez składanie ofiar demonom zamiast Bogu, bożkom, których nie znali, nowym, pochodzącym z okolic, przed którymi ich ojcowie nie drżeli.¹⁸ Skałę, która cię powiła, zaniedbałeś! Zapomniałeś o Bogu, co cię zrodził!

¹⁹ Gdy PAN to zobaczył, wzgardził nimi, poczuł niechęć do swych synów i córek:²⁰ Zakryję przed nimi oblicze, zobaczę, co przyniesie im przyszłość, bo jest to ród przewrotny, synowie, u których brak wierności.²¹ Wzbudzili we Mnie zazdrość nie-bogiem, drażnili Mnie swoimi marnościami, Ja w nich też wzbudzę zazdrość - nie-ludem, podrażnię ich narodem barbarzyńskim.²² Tak! Mój gniew zapłonął płomieniem i sięga głęboko, w świat umarłych, pochłania ziemię i jej plony, wypala posady każdej góry!²³ Zgarnę więc na nich nieszczęścia! Zużyję na nich groty strzał!²⁴ Poślę na nich niszczący głód, trawiący żar, zgubną zarazę i zwierzęce kły - z jadem węży pełzających w prochu!²⁵ Na zewnątrz osieroci ich miecz, a wewnątrz komnat - groza, padnie młodzieniec wraz z panną i niemowlę z człowiekiem sędziwym!

²⁶ Powiedziałbym: Posiekam ich, wymażę pamięć o nich u ludzi,²⁷ gdyby nie to, że mogliby z pogardą mówić wrogowie, mogliby twierdzić ich ciemięzcy, że: Nasze ręce górą! To nie PAN uczynił to wszystko!²⁸ Tak, są narodem zgubnej rady i brak im rozeznania!²⁹ Gdyby byli mądrzy, przemyśleliby, rozstrzygnęliby - na swą korzyść w przyszłości!³⁰ Jak może jeden ścigać tysiąc, a dwaj wzbudzić popłoch u dziesięciu tysięcy? Tylko przez to, że przez swą Skałę zostali sprzedani, że PAN ich po prostu opuścił.³¹ Bo nasza Skała nie jest jak ich skała! Nasi wrogowie są tego świadkiem!³² Tak, z winorośli Sodomy wyrosły ich pędy, pochodzą one z pól Gomory. Ich winogrona są zatrute, to same gorzkie kiście!³³ Ich wino jest trucizną gada, to ognisty jad żmii!³⁴ Czy świadectw o tym nie ma u Mnie? Są - zapieczętowane - w moich skarbcach!³⁵ Pomsta należy do Mnie, Ja odpłacę w czasie, gdy im zadrżą nogi, bo dzień ich klęski bliski i przeznaczenie nadchodzi.³⁶ Tak! PAN osądzi swój lud i zlituje się nad swoimi sługami. Gdy zobaczy, że ustają już ręce, że brakuje niewolników i wolnych,³⁷ wtedy spyta: Gdzie się podziali ich bogowie? Skała, ku której biegli po ratunek?³⁸ Ci bogowie, co jedli tłuszcz ofiarnych zwierząt i pijali wino ofiar z płynów? Niech wstaną i niech wam pomogą! Niech będą wam osłoną!

³⁹ Zobaczcie teraz, że to Ja, Ja jestem Nim, poza Mną nie ma boga! Ja uśmiercam i ożywiam, Ja ranię i leczę, a z mojej ręki nikt niczego nie wyrwie!⁴⁰ Tak! Wzniosę mą rękę ku niebu i powiem: Jak żyję na wieki!⁴¹ Gdy wyostrzę na błysk mój miecz i dla osądu chwycę moją ręką, wywrę pomstę na moich wrogach i odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą.⁴² Upiję krwią moje strzały, a mój miecz naje się mięsa - krwią przebitych i pojmanych spośród włochatych głów wroga.⁴³ Radujcie się z Nim, narody! Gdyż pomści krew swoich sług i wywrze pomstę na swoich wrogach, a za swą ziemię, za swój lud, dokona przebłagania!

⁴⁴ Mojżesz przyszedł zatem i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni w obecności ludu - on i Jozue, syn Nuna.⁴⁵ Gdy Mojżesz skończył przekazywać te wszystkie słowa całemu Izraelowi,⁴⁶ powiedział jeszcze do nich: Weźcie sobie do serca wszystkie te słowa, które dziś podaję wam ku przestrodze. Przekażcie je też waszym synom, aby pilnowali przestrzegania wszystkich słów tego Prawa.⁴⁷ Nie jest to bowiem dla was Słowo puste. Przeciwnie, jest ono waszym życiem! Przez to Słowo zapewnicie sobie długie lata w ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją wziąć w posiadanie.⁴⁸ Tego samego dnia PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:⁴⁹ Wstąp na tę górę Abarim, górę Nebo, w ziemi moabskiej, górę naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię Kanaan, którą Ja daję synom Izraela na własność.⁵⁰ Tam, na tej górze, umrzesz i zostaniesz przyłączony do swoich przodków, podobnie jak umarł Aaron, twój brat, na górze Hor i został przyłączony do swoich przodków.⁵¹ Za to, że sprzeniewierzyliście Mi się wśród synów Izraela przy wodach Meriba w Kadesz, na pustyni Syn, za to, że nie uświęciliście Mnie wśród synów Izraela,⁵² tylko z daleka zobaczysz tę ziemię, nie wejdziesz do tej ziemi, którą Ja daję synom Izraela.