Read the Bible

¹ Gdy król zamieszkał w pałacu, a PAN dał mu wytchnienie od wszystkich jego okolicznych wrogów,² Dawid oznajmił prorokowi Natanowi: Spójrz, proszę, ja mieszkam w cedrowym pałacu, a skrzynia Boża - za kotarą namiotu!³ Natan na to: Czyń, królu, wszystko, co ci leży na sercu, ponieważ PAN jest z tobą.

⁴ Ale jeszcze tej samej nocy PAN skierował do Natana Słowo tej treści:⁵ Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: Tak mówi PAN: Czy ty miałbyś zbudować Mi dom na mieszkanie?⁶ Owszem, jak dotąd, od dnia, w którym wywiodłem synów Izraela z Egiptu, nie mieszkałem w stałym domu. Przemieszczałem się w namiocie, w przybytku.⁷ Lecz czy kiedykolwiek w czasie tej wędrówki wśród synów Izraela napomknąłem choć słowem któremuś z jego wodzów sprawujących z mojej woli opiekę nad ludem: Dlaczego nie zbudujecie Mi cedrowego domu?⁸ Teraz więc powiedz mojemu słudze, Dawidowi: Tak mówi PAN Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska, od owiec, abyś był księciem nad moim ludem, nad Izraelem.⁹ Byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek poszedłeś. Wytępiłem przed tobą wszystkich twoich wrogów. Uczynię cię zaś tak sławnym, jak sławni są wielcy tej ziemi.¹⁰ I wyznaczę miejsce mojemu ludowi Izraelowi. Zasadzę go tam. Będzie mieszkał u siebie i nie będzie już drżał. Nie będą go już gnębić nikczemnicy jak na początku,¹¹ w czasach, gdy wyznaczałem sędziów nad moim ludem Izraelem. Dam ci wytchnienie od wszystkich twoich wrogów. PAN ogłasza, że PAN wzniesie ci dom!¹² A gdy dopełnią się twoje dni i zaśniesz ze swoimi ojcami, wzbudzę ci potomka, który wyjdzie z twojego wnętrza, i utrwalę jego królestwo.¹³ On zbuduje dom mojemu imieniu, a tron jego królestwa utrwalę na wieki.¹⁴ Ja mu będę ojcem, a on będzie mi synem. Jeśli dopuści się nieprawości, skarcę go rózgą ludzką i potraktuję ludzkimi razami,¹⁵ lecz moja łaska nie odstąpi od niego, jak to było w przypadku Saula, którego usunąłem przed tobą.¹⁶ Twój dom będzie trwały, utrwalę twoje królestwo - twój tron będzie niewzruszony na wieki.¹⁷ Natan przemówił więc do Dawida zgodnie z tymi słowami i stosownie do tego widzenia.

¹⁸ Wtedy król Dawid przyszedł i usiadł przed obliczem PANA. Kim ja jestem, Wszechmocny PANIE? - powiedział. - Czym jest mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?¹⁹ Ale i to uznałeś za niewiele, Wszechmocny PANIE, skoro zapowiedziałeś rodowi swojego sługi odległą przyszłość, rozstrzygnąłeś tak, Wszechmocny PANIE, względem mnie, człowieka.²⁰ Co jeszcze może Ci powiedzieć Dawid? Ty bowiem znasz swego sługę, Wszechmocny PANIE.²¹ Ze względu na swoje Słowo i według swojej woli uczyniłeś tę wielką rzecz, aby pouczyć swojego sługę.²² Dlatego wielki jesteś, Wszechmocny PANIE! Owszem, nikt nie jest taki jak Ty! Nie ma Boga oprócz Ciebie. Nie słyszeliśmy o nikim podobnym.²³ Bo który lud jest taki jak Twój lud, jak Izrael? To jedyny naród na ziemi, po który wybrał się Bóg, aby go sobie wykupić na lud, nadać mu imię i uczynić dla niego rzecz wielką i straszną - dla Twojej ziemi, przed Twoim ludem, który odkupiłeś dla siebie z Egiptu, spośród narodów służących jego bóstwom.²⁴ I obrałeś sobie swój lud, Izrael, jako lud własny, na wieki, a Ty sam, PAN, stałeś się jego Bogiem!²⁵ Teraz więc, PANIE, Boże, potwierdź na wieki to Słowo, które wypowiedziałeś o swoim słudze i o jego domu - i uczyń, jak obiecałeś.²⁶ Rozsław też swoje imię na wieki, aby mówiono: PAN Zastępów jest Bogiem Izraela - a dom Twojego sługi Dawida uczyń niewzruszonym na wieki.²⁷ Ponieważ Ty, PANIE Zastępów, Boże Izraela, objawiłeś swojemu słudze: Zbuduję ci dom - Twój sługa nabrał odwagi, aby skierować do Ciebie tę modlitwę.²⁸ A teraz, Wszechmocny PANIE, Ty jesteś prawdziwym Bogiem, a Twoje słowa są prawdą. Ty zapowiedziałeś swojemu słudze całe to dobrodziejstwo.²⁹ Zechciej teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Twoim obliczem na wieki. Ty bowiem, Wszechmocny PANIE, to obiecałeś, Twoim błogosławieństwem darz więc dom swojego sługi na wieki.