Read the Bible

¹ Potem zjawili się u Dawida w Hebronie przedstawiciele wszystkich plemion Izraela i powiedzieli: Jesteśmy ze sobą spokrewnieni.² Ponadto już dawniej, gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty byłeś tym, który dowodził wojskami Izraela w czasie wojen, i tobie PAN zapowiedział: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz nad nim panował jako książę.³ W związku z tym przyszli do króla do Hebronu wszyscy starsi Izraela. Król Dawid zawarł tam z nimi przymierze wobec PANA i został namaszczony na króla nad Izraelem.⁴ Dawid miał trzydzieści lat, kiedy został królem, a panował czterdzieści lat.⁵ Siedem lat i sześć miesięcy panował w Hebronie nad Judą, a trzydzieści trzy lata panował w Jerozolimie nad całym Izraelem i Judą.

⁶ Następnie król ze swoimi wojskami wyprawił się do Jerozolimy, do Jebuzytów zamieszkujących ten obszar. Powiedzieli mu oni jednak: Nie pozwolimy ci tutaj wkroczyć. Ślepi i kulawi cię przepędzą! Byli pewni, że Dawid nie zdobędzie ich miasta.⁷ Ale Dawid zdobył twierdzę Syjon. Stała się ona Miastem Dawida.⁸ Dawid powiedział także tego dnia: Kto zechce pokonać Jebuzytów, będzie musiał wedrzeć się przez kanał i tą drogą pokonać tych kulawych i ślepych. Dawid nabrał do nich niechęci, dlatego mówi się: Ślepy i kulawy nie wejdzie do świątyni.⁹ Potem Dawid zamieszkał w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował ją też wokoło, od Millo ku środkowi.¹⁰ Tak Dawid wzrastał w potęgę, a PAN, Bóg Zastępów był z nim.

¹¹ Również Chiram, król Tyru, przysłał do Dawida posłańców z drewnem cedrowym. Ponadto przysłał cieśli i murarzy, którzy zbudowali Dawidowi pałac.¹² Dawid zaczął zatem nabierać przekonania, że to PAN ustanowił go królem nad Izraelem i że ze względu na swój lud przydał jego królestwu znaczenia.¹³ Po przeniesieniu się z Hebronu, Dawid pojął sobie kolejne nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek.¹⁴ Oto imiona tych, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szamua, Szobab, Natan, Salomon,¹⁵ Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafia,¹⁶ Eliszama, Eliada i Elipelet.

¹⁷ Gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go schwytać. Dawid usłyszał o tym i schronił się w twierdzy.¹⁸ Filistyni zaś nadciągnęli i rozłożyli się w dolinie Refaim.¹⁹ Wówczas Dawid zwrócił się do PANA z pytaniem: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moje ręce? A PAN odpowiedział: Wyrusz, bo na pewno wydam Filistynów w twoje ręce.²⁰ Dawid wyruszył zatem do Baal-Perasim, pobił ich tam i powiedział: PAN przełamał moich wrogów przede mną, podobnie jak przełamują się wody. Dlatego nadał temu miejscu nazwę Baal-Perasim.²¹ Filistyni porzucili tam nawet swoje bożki, które Dawid i jego ludzie zabrali.²² Filistyni jednak wyruszyli jeszcze raz. Znów rozłożyli się w dolinie Refaim.²³ Gdy tym razem Dawid prosił PANA o radę, On mu odpowiedział: Nie wyruszaj na nich od przodu. Zajdź ich od tyłu i uderz od strony balsamowców.²⁴ Kiedy usłyszysz odgłos stąpania po wierzchołkach balsamowców, daj rozkaz do natarcia, bo wtedy PAN ruszy do boju przed tobą, aby pobić wojska Filistynów.²⁵ Dawid uczynił tak, jak polecił mu PAN, i pobił Filistynów od Gibeonu aż po wejście do Gezer.