Read the Bible

¹ Po śmierci Saula, gdy Dawid - po pobiciu Amalekitów - wrócił do Siklag i przebywał tam dwa dni,² zaraz trzeciego dnia przybył do niego jakiś człowiek z wojsk Saula. Miał podarte szaty, pył na głowie, a gdy zjawił się przed Dawidem, padł na ziemię i złożył mu pokłon.³ Skąd przybywasz? - zapytał go Dawid. Zbiegłem po rozbiciu wojsk Izraela - odpowiedział.⁴ Dawid zapytał: Jak to się stało? Opowiedz mi, proszę! A on na to: Wojsko uciekło z pola walki. Wielu wojowników zginęło. Poległ też Saul i jego syn Jonatan.⁵ Skąd wiesz, że poległ Saul i jego syn Jonatan? - zapytał Dawid młodego człowieka.⁶ Ten zaś zaczął wyjaśniać: Znalazłem się akurat na górze Gilboa. Zobaczyłem Saula. Wspierał się na swej włóczni. Rydwany i jeźdźcy byli niedaleko.⁷ Wtedy on odwrócił się ku mnie i zawołał. Krzyknąłem: Jestem!⁸ Kim jesteś? - zapytał. Amalekitą - odpowiedziałem.⁹ A on na to: Stań nade mną i dobij mnie. Chociaż jeszcze żyję, tracę już przytomność.¹⁰ Stanąłem więc nad nim i dobiłem go, bo odniósł ciężkie rany. Wiedziałem, że nie przeżyje. Potem zdjąłem mu z głowy diadem, a z ramienia naramiennik i przyniosłem je do ciebie, mój panie. Proszę, są tutaj.

¹¹ Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je. Podobnie uczynili stojący przy nim ludzie.¹² Gorzko płakali i pościli aż do wieczora. Opłakiwali Saula, jego syna Jonatana, wojsko PANA i dom Izraela. Boleli nad tym, że padli od miecza.¹³ Dawid zaś zapytał młodego człowieka, który przyniósł mu te wieści: Skąd ty jesteś? W odpowiedzi usłyszał: Jestem synem Amalekity, cudzoziemca w tej ziemi.¹⁴ Dawid wybuchnął: Jak to! Nie bałeś się podnieść ręki i zabić pomazańca PANA?¹⁵ Po tych słowach Dawid przywołał jednego ze swoich podwładnych i polecił: Podejdź i rozpraw się z nim! Podszedł więc i zadał mu śmiertelny cios.¹⁶ Dawid uznał: Sam jesteś sobie winien przelania własnej krwi, bo twoje usta zaświadczyły przeciw tobie, gdy powiedziałeś: To ja zabiłem pomazańca PANA.

¹⁷ Potem Dawid wzniósł żałobną pieśń o Saulu i jego synu Jonatanie.¹⁸ Polecił też uczyć [tej pieśni o] łuku synów Judy. Jest ona również zapisana w Zwoju Prawego:¹⁹ Twoja chluba, Izraelu, legła na twoich wzgórzach. Tak, padli bohaterowie!²⁰ Nie rozgłaszajcie tego w Gat, nie roznoście wieści po ulicach Aszkelonu - niech nie cieszą się córki Filistynów i nie triumfują córki nieobrzezanych!²¹ O, góry Gilboa! Oby nie zraszał was deszcz ani rosa, bo na waszych zboczach zbrukano tarczę bohaterów, tarczę Saula, której już nie namaszczą olejem.²² Przed krwią poległych, przed tłuszczem najmocniejszych, łuk Jonatana nigdy się nie cofał, miecz Saula nie wracał próżno.²³ Saul i Jonatan, kochani i mili, za życia i w śmierci byli nierozłączni, szybsi od orłów i od lwów mocniejsi!²⁴ Córki Izraela! Płaczcie nad Saulem, nad tym, który w szkarłat odziewał was z przepychem, który złote ozdoby wkładał wam na szaty.²⁵ Tak, padli bohaterowie w zawierusze bitwy. Jonatan leży na twoich wzgórzach martwy!²⁶ Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie, zawsze byłeś dla mnie wspaniały! Twoja miłość była dla mnie cenniejsza od miłości kobiety.²⁷ Tak, padli bohaterowie i przepadł wraz z nimi oręż bitewny!