Read the Bible

¹ Król natomiast rozesłał wezwanie i zgromadził u siebie wszystkich starszych Judy i Jerozolimy.² Gdy przybyli, udał się do świątyni PANA, a z nim wszyscy Judejczycy, mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i prorocy - słowem, cały lud od najmniejszego do największego. Tam w ich obecności odczytano wszystkie słowa zwoju Przymierza, znalezionego w świątyni PANA.³ Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przed PANEM przymierze, że będą kroczyć za PANEM, przestrzegać Jego przykazań, postanowień i ustaw całym sercem i całą duszą, czyniąc w ten sposób zadość słowom przymierza, zapisanym w zwoju. Do przymierza przystąpił cały lud.

⁴ Potem król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom pomocniczym oraz stróżom progów wynieść ze świątyni PANA wszystkie naczynia sporządzone dla Baala, dla Aszery i dla całego zastępu nieba. Kazał je spalić na zewnątrz Jerozolimy, na polach Cedronu, a popiół zanieść do Betel.⁵ Król zwolnił następnie kapłanów [innych bóstw], których ustanowili królowie Judy, aby składali oni ofiary z kadzidła w świątynkach, w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy. Podobnie pousuwał tych, którzy składali ofiary z kadzidła Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdom zodiaku i całemu zastępowi ciał niebieskich.⁶ Kazał też wynieść Aszerę ze świątyni PANA poza Jerozolimę, do Doliny Cedronu, spalić ją tam, zetrzeć na proch, proch zaś wyrzucić na cmentarz dla prostego ludu.⁷ Król kazał następnie poburzyć urządzone w świątyni PANA pomieszczenia dla kapłanów [innych bóstw], gdzie kobiety tkały zasłony dla Aszery.⁸ Sprowadził następnie wszystkich kapłanów z miast Judy i zbezcześcił świątynki, w których składali ofiary z kadzidła - od Geby po Beer-Szebę. Zburzył również świątynki satyrów u wejścia do bramy Jozuego, rządcy miejskiego. Znajdowały się one po lewej stronie od wejścia do miasta.⁹ Sprowadzeni kapłani świątynek nie zbliżali się do ołtarza PANA w Jerozolimie, mogli jedynie spożywać przaśniki w gronie swoich braci.¹⁰ Król kazał zbezcześcić również palenisko w dolinie Ben-Hinom, aby już nikt nie przeprowadzał swojego syna ani córki przez ogień dla Molocha.¹¹ Dalej kazał usunąć rzeźby koni, które królowie Judy ustawili dla bóstwa słońca u wejścia do świątyni PANA, przy sali Netan-Meleka, urzędnika, przy kolumnadach, a rydwany bóstwa słońca kazał spalić.¹² Również ołtarze na dachu górnej komnaty Achaza, zbudowane przez królów Judy, oraz ołtarze, które wzniósł Manasses na obu dziedzińcach świątyni PANA, król kazał zburzyć, pokruszyć, a ich proch wyrzucić do Doliny Cedronu.¹³ Król zbezcześcił świątynki po wschodniej stronie Jerozolimy, na południe od Góry Zagłady, zbudowane przez króla Izraela Salomona dla Asztarty, ohydy Sydończyków, dla Kemosza, ohydy Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości Ammonitów.¹⁴ Kazał również potłuc posągi, pościnać aszery, a miejsca po nich wypełnić ludzkimi kośćmi.¹⁵ Również ołtarz w Betel, świątynkę, którą wzniósł Jeroboam, syn Nebata, i przez którą uwikłał Izraela w grzech, zarówno sam ołtarz, jak i świątynkę, król kazał zburzyć, spalić i zetrzeć w proch. Podobnie kazał spalić Aszerę.¹⁶ W trakcie tych czynności Jozjasz zwrócił uwagę na groby znajdujące się tam na górze. Posłał zatem, kazał wybrać z nich kości i spalił je na ołtarzu, bezczeszcząc go zgodnie ze Słowem PANA, wygłoszonym przez męża Bożego, który zapowiadał te rzeczy.¹⁷ Zapytał przy tym: Co to za nagrobek? Mieszkańcy miasta odpowiedzieli: To grób męża Bożego, który przybył z Judy i zapowiedział to wszystko, co zrobiłeś z ołtarzem w Betel.¹⁸ Wtedy król rozstrzygnął: Zostawcie go zatem, niech nikt nie rusza jego kości. Zachowali więc jego kości wraz z kośćmi proroka, który przybył z Samarii.¹⁹ Ponadto wszystkie świątynki w miastach Samarii, wzniesione przez królów Izraela i budzące gniew PANA, Jozjasz pousuwał i postąpił z nimi tak samo jak z tymi, które zastał w Betel.²⁰ Wybił też na ich ołtarzach wszystkich tamtejszych kapłanów świątynek i spalił na nich ludzkie kości. Po dokonaniu tego wszystkiego wrócił do Jerozolimy.²¹ Potem król rozkazał całemu ludowi: Urządźcie Paschę na cześć PANA, waszego Boga, zgodnie z tym, co jest napisane w tym zwoju Przymierza.²² Takiej Paschy nie obchodzono od dni sędziów, którzy rządzili w Izraelu, przez cały okres królów Izraela i Judy.²³ Urządzono ją na cześć PANA w Jerozolimie dopiero w osiemnastym roku panowania króla Jozjasza.²⁴ Jozjasz usunął również tych, którzy radzą się przodków oraz duchów zmarłych, wytępił bożki domowe, plugawe bóstwa i wszystkie obrzydliwości, które pojawiły się w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. Zrobił to, by uczynić zadość słowom Prawa, zapisanym w zwoju, znalezionym w świątyni PANA przez kapłana Chilkiasza.

²⁵ Nie było przed nim takiego króla, który by tak, jak on, wrócił do PANA całym sercem, całą duszą i ze wszystkich swych sił, trzymając się ściśle Prawa Mojżesza. Po nim też już się taki nie pojawił.²⁶ PAN jednak nie złagodniał w swym wielkim gniewie na Judę, w gniewie, do którego swymi posunięciami pobudził go Manasses.²⁷ PAN rozstrzygnął: Również Judę usunę sprzed mojego oblicza, jak usunąłem Izraela. Odrzucę Jerozolimę, miasto, które wybrałem, oraz świątynię, o której powiedziałem: Tam będzie moje imię.²⁸ Pozostałe sprawy i dokonania Jozjasza zostały opisane w zwoju Dziejów królów Judy.²⁹ Za jego czasów faraon Necho, król Egiptu, wyruszył nad rzekę Eufrat, by wesprzeć króla Asyrii. Wówczas król Jozjasz wyprawił się przeciw niemu, lecz w starciu pod Megiddo Necho zadał mu śmierć.³⁰ Słudzy Jozjasza wywieźli go martwego z Megiddo i sprowadzili do Jerozolimy, gdzie został pochowany w swoim grobie. Wtedy lud ziemi wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, namaścił go i obwołał królem po jego ojcu.

³¹ Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka miała na imię Chamutal i była córką Jeremiasza z Libny.³² Czynił on to, co złe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego praojcowie.³³ Faraon Necho uwięził go w Ribli, w ziemi Chamat, i pozbawił w ten sposób władzy w Jerozolimie. Nałożył on też na kraj karę w wysokości stu talentów srebra oraz talentu złota.³⁴ Ponadto w miejsce Jozjasza faraon Necho ustanowił królem Eliakima, syna Jozjasza, zmieniając mu imię na Jehojakim. Jehoachaza Necho wziął z sobą do Egiptu. Tam też Jehoachaz zmarł.³⁵ Jehojakim składał faraonowi daninę w srebrze i złocie. W związku z tym opodatkował kraj, by dostarczać to srebro zgodnie z nakazem faraona. Od każdego mieszkańca Jehojakim ściągał srebro i złoto według swego oszacowania, aby następnie przekazać je faraonowi Necho.³⁶ Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka miała na imię Zebudda i była córką Pedajasza z Rumy.³⁷ Czynił on to, co złe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego praojcowie.