Read the Bible

¹ Wiemy bowiem, że gdy namiot naszego ziemskiego mieszkania się rozpadnie, otrzymamy od Boga prawdziwy dom, mieszkanie zbudowane nie ręką, lecz wieczne, w niebie.² W naszym ziemskim namiocie wzdychamy, tęskniąc za mieszkaniem z nieba,³ jeśli się oczywiście nie okaże, że wyjdziemy z tego namiotu nadzy.⁴ Przecież przebywając w nim, tęsknimy obciążeni, bo nie chcemy go po prostu zrzucić. Pragniemy znaleźć się w mieszkaniu pochodzącym z nieba - aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.⁵ A tym, który nas do tego przysposobił, jest Bóg. On też jako zadatek dał nam Ducha.⁶ Pozostajemy zatem ufni. Wiemy, że przebywając w ciele, jesteśmy oddaleni od Pana.⁷ Nasze postępowanie opiera się na wierze, a nie na tym, co widzialne.⁸ Żyjemy więc ufnością, choć wolelibyśmy raczej opuścić ciało i zamieszkać u Pana.⁹ Lecz zanim się to stanie, stawiamy sobie za cel, aby niezależnie od tego, czy zostajemy tu, czy też stąd odchodzimy, Jemu się podobać.¹⁰ Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy odebrał zapłatę za to, czego dokonał w ziemskim życiu - dobrego czy złego.¹¹ Wiedząc zatem, co to znaczy bać się Pana, przekonujemy ludzi, a wobec Boga wszystko w nas jest jawne. Spodziewam się, że podobnie jawne jest w waszych sumieniach.

¹² Nie polecamy się wam ponownie, ale dajemy wam powód do chluby z naszego powodu, abyście mogli odeprzeć zarzuty tych, którzy szczycą się pozorami, a nie tym, co jest w sercu.¹³ Bo jeśli szalejemy, to dla Boga, a jeśli jesteśmy przy zdrowych zmysłach - to dla was.¹⁴ Gdyż miłość Chrystusa przenika nas, którzy stwierdziliśmy, że Jeden umarł za wszystkich, a przez to - wszyscy umarli.¹⁵ Umarł zaś za wszystkich, aby ci, którzy żyją, żyli już nie dla siebie, ale dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.

¹⁶ Stąd nie jest już dla nas ważne, kto kim jest jako człowiek. I nawet jeśli w ten sposób poznaliśmy Chrystusa, to znamy Go teraz inaczej.¹⁷ Tak więc kto jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem. Stare przeminęło - i nastało nowe!¹⁸ A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę pojednania,¹⁹ to znaczy, że Bóg w Chrystusie świat ze sobą jedna, nie poczytując ludziom ich upadków, i nam powierzył słowo pojednania.²⁰ Dlatego w miejsce Chrystusa głosimy poselstwo jakby samego Boga, który przez nas kieruje do ludzi wezwanie. W miejsce Chrystusa błagamy: Pojednajcie się z Bogiem.²¹ On Tego, który nie poznał grzechu, za nas uczynił grzechem, abyśmy my w Nim stali się sprawiedliwością Boga.