Read the Bible

¹ Następnie lud ziemi skupił się wokół Jehoachaza, syna Jozjasza, i obwołał go królem w Jerozolimie w miejsce jego ojca.² Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, kiedy został królem, i panował w Jerozolimie tylko trzy miesiące.³ Od władzy w Jerozolimie odsunął go król egipski, który też ukarał kraj daniną w wysokości stu talentów srebra i talentu złota.⁴ Ponadto król egipski osadził na tronie Judy i Jerozolimy brata Jehoachaza Eliakima, zmieniając mu przy tym imię na Jehojakim. Jehoachaza natomiast uprowadził Necho do Egiptu.⁵ Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, i panował w Jerozolimie jedenaście lat. Czynił on to, co było złe w oczach PANA, jego Boga.⁶ Nebukadnesar, król Babilonu, wyruszył przeciw niemu, kazał zakuć go w spiżowe kajdany i zaprowadził go do Babilonu.⁷ Nebukadnesar zabrał również część przyborów ze świątyni PANA, które w Babilonie złożył w swojej świątyni.⁸ Pozostałe sprawy Jehojakima, obrzydliwości, których się dopuszczał, oraz to, co go spotkało, zostało opisane w zwoju Królów Izraela i Judy. Królem po nim został jego syn Jehojakin.⁹ Jehojakin miał osiemnaście lat, kiedy został królem, i panował w Jerozolimie trzy miesiące oraz dziesięć dni. Czynił on to, co było złe w oczach PANA.¹⁰ Na przełomie roku król Nebukadnesar posłał rozkaz sprowadzenia go do Babilonu. Zabrano go tam więc wraz z drogocennymi przyborami ze świątyni PANA. Królem Judy i Jerozolimy został z woli Nebukadnesara krewny Jehojakina, Sedekiasz.

¹¹ Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, kiedy został królem, i panował w Jerozolimie jedenaście lat.¹² Czynił on to, co było złe w oczach PANA, jego Boga. Nie ukorzył się przed prorokiem Jeremiaszem, który przekazywał mu słowa PANA.¹³ Ponadto zbuntował się przeciw królowi Nebukadnesarowi, który go wobec Boga zaprzysiągł na wierność sobie. Odmówił posłuszeństwa, stał się nieugięty, nie zawrócił nawet na wezwanie PANA, Boga Izraela.¹⁴ Podobnie wszyscy książęta, kapłani oraz lud pogrążali się w coraz większym odstępstwie. Postępowali równie obrzydliwie jak inne narody i bezcześcili dom PANA, który poświęcił On dla siebie w Jerozolimie.¹⁵ Tymczasem PAN, Bóg ich ojców, przemawiał do nich nieustannie, za pośrednictwem swoich posłańców, ponieważ litował się nad swoim ludem i nad miejscem, które obrał sobie na mieszkanie.¹⁶ Oni jednak drwili z Bożych posłańców, gardzili Jego słowami i wyśmiewali się z Jego proroków. W końcu wywołali gniew PANA na Jego własny lud. Na ich odstępstwo nie było już lekarstwa.¹⁷ Dlatego Bóg sprowadził na nich króla chaldejskiego i wyciął ich młodzież w miejscach świętych, nie okazał litości ani młodzieńcom, ani dziewicom, ani starcom, ani ludziom w sile wieku - wszystkich wydał w jego rękę.¹⁸ Wydał również wszystkie sprzęty Bożej świątyni, te duże i te małe, skarby domu PANA, skarby króla i jego książąt - wszystko zostało wywiezione do Babilonu.¹⁹ Najeźdźcy spalili też świątynię Bożą, zburzyli mury Jerozolimy, puścili z dymem wszystkie jej pałace - i wszystko, co drogocenne, uległo zniszczeniu.²⁰ Uprowadzili również do Babilonu resztę - tych, którzy uniknęli miecza. A tam stali się oni niewolnikami króla i jego synów aż do nastania królestwa perskiego.²¹ W ten sposób spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza: Trwać tak będzie, aż ziemia odbierze należne jej szabaty. Odpoczywała ona przez wszystkie lata swego spustoszenia. Tak miało się wypełnić siedemdziesiąt lat.

²² W pierwszym roku panowania Cyrusa, króla Persji, po to, aby spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza, PAN pobudził Cyrusa, króla Persji, w głębi jego ducha, aby ogłosił postanowienie w całym swoim królestwie, a także przekazał na piśmie, co następuje:²³ Tak mówi Cyrus, król perski: PAN, Bóg niebios, dał mi władzę nad wszystkimi królestwami ziemi. On też polecił mi, abym zbudował Mu świątynię w Jerozolimie, która leży w Judzie. Kto zatem wśród was należy do Jego ludu, niech PAN, jego Bóg, będzie z nim - niech wyrusza!