Read the Bible

¹ (24:2) Gdy Saul powrócił z pogoni za Filistynami, doniesiono mu, że Dawid przebywa na pustyni En-Gedi.² (24:3) Saul zmobilizował więc trzy tysiące doborowych wojowników z Izraela i wyruszył, aby tropić Dawida oraz jego ludzi na wschód od Skał Kozic.³ (24:4) Po drodze mijał owcze zagrody, obok których znajdowała się pewna jaskinia. Saul wszedł tam za potrzebą, a Dawid i jego ludzie siedzieli w głębi jaskini.⁴ (24:5) Wówczas towarzysze Dawida szepnęli: Nadszedł dzień, o którym powiedział ci PAN: Oto Ja wydam ci w ręce twoich wrogów i uczynisz z nimi to, co uznasz za właściwe. Dawid jednak wstał i niepostrzeżenie uciął skraj płaszcza Saula.⁵ (24:6) Potem jednak ruszyło go sumienie, że uciął skraj płaszcza Saula,⁶ (24:7) i powiedział do swoich ludzi: Jak najdalej mi do tego, by podnosić rękę przeciw mojemu panu, pomazańcowi PANA. Ostatecznie jest on Jego pomazańcem.⁷ (24:8) W ten sposób Dawid zgromił swych towarzyszy i nie pozwolił im powstać przeciw Saulowi. Saul tymczasem wstał, wyszedł z jaskini i poszedł swoją drogą.⁸ (24:9) Po chwili z jaskini wyszedł również Dawid i zawołał za Saulem: Królu, mój panie! A gdy Saul obejrzał się za siebie, Dawid pochylił się ku ziemi i złożył mu pokłon.

⁹ (24:10) Następnie Dawid powiedział do Saula: Dlaczego słuchasz ludzi, którzy ci mówią, że Dawid szuka twojej krzywdy?¹⁰ (24:11) Dziś mogłeś się o tym osobiście przekonać. Właśnie przed chwilą PAN wydał cię w jaskini w moje ręce. Doradzano mi, bym cię zabił, ale ja zlitowałem się nad tobą. Powiedziałem: Nie podniosę ręki przeciw mojemu panu, ponieważ jest pomazańcem PANA.¹¹ (24:12) Zobacz teraz, mój ojcze, zobacz skraj swojego płaszcza w mojej ręce. Niech to, że uciąłem jedynie skraj twojego płaszcza, a nie zabiłem ciebie, przekona cię, że nie knuję względem ciebie żadnej niegodziwości czy nieprawości ani nie zgrzeszyłem przeciw tobie. To ty czyhasz na moje życie, aby mi je odebrać.¹² (24:13) Niech sam PAN rozsądzi między mną a tobą i niech pomści się za mnie na tobie, ale moja ręka nie podniesie się na ciebie.¹³ (24:14) Tak jak głosi dawna przypowieść: Od bezbożnych wychodzi bezbożność -moja ręka nie podniesie się na ciebie.¹⁴ (24:15) Poza tym, za kim to wyruszył król Izraela? Kogo ty ścigasz? Martwego psa? Samotną pchłę?¹⁵ (24:16) O, niech PAN będzie sędzią i rozsądzi między mną a tobą! Niech sam przyjrzy się i ujmie się w mej sprawie, i zgodnie ze słusznością wyrwie mnie z twej ręki!

¹⁶ (24:17) Kiedy Dawid skończył, Saul zapytał: Czy to twój głos, mój synu, Dawidzie? Po czym głośno zapłakał.¹⁷ (24:18) W końcu powiedział do Dawida: Jesteś sprawiedliwszy ode mnie. Odpłaciłeś mi dobrem, a ja odpłaciłem ci złem.¹⁸ (24:19) Dziś dowiodłeś swej szlachetności wobec mnie, bo choć PAN sprawił, że miałeś mnie w garści, nie zabiłeś mnie.¹⁹ (24:20) Gdy człowiek spotyka wroga, czy pozwala mu odejść spokojnie? Niech więc PAN odpłaci ci pomyślnością za dzisiejszy dzień, za to, jak ze mną postąpiłeś.²⁰ (24:21) Teraz wiem, że na pewno zostaniesz królem i że pod twoim przywództwem podniesie się królestwo Izraela.²¹ (24:22) Przysięgnij mi zatem na PANA, że nie wytępisz mojego potomstwa po mnie i nie wymażesz mojego imienia z rodu mojego ojca.²² (24:23) I Dawid przysiągł to Saulowi. Potem Saul wrócił do swojego domu, a Dawid ze swoimi ludźmi udał się do twierdzy.