Read the Bible

¹ Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający.² Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.³ Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.⁴ Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.⁵ Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.⁶ Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.⁷ Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;⁸ Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

⁹ Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.¹⁰ Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.¹¹ Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.¹² Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.¹³ Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.¹⁴ Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.¹⁵ Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.¹⁶ Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

¹⁷ Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.¹⁸ To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.¹⁹ Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,²⁰ Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.²¹ Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,²² Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.²³ Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.²⁴ Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.²⁵ Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?²⁶ Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.