Read the Bible

¹ A spojrzawszy ujrzał bogacze rzucające dary swoje do skarbnicy.² Ujrzał też i niektórą wdowę ubożuchną, wrzucającą tamże dwa drobne pieniążki.³ I rzekł: Prawdziwieć wam powiadam, żeć ta uboga wdowa więcej niż ci wszyscy wrzuciła.⁴ Ci bowiem wszyscy z tego, co im zbywało, wrzucili do darów Bożych, ale ta z niedostatku swego wszystkę żywność, którą miała, wrzuciła.

⁵ A gdy niektórzy mówili o kościele, iż był pięknym kamieniem i upominkami ozdobiony, rzekł:⁶ Z tego, co widzicie, przyjdą dni, w które nie będzie zostawiony kamień na kamieniu, który by nie był rozwalony.⁷ I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! kiedyż to będzie? a co za znak, gdy się to będzie miało dziać?⁸ A on rzekł: Patrzcie, abyście nie byli zwiedzeni; boć wiele ich przyjdzie w imieniu mojem, mówiąc: Jam jest Chrystus, a czas się przybliżył; nie udawajcież się tedy za nimi.⁹ A gdy usłyszycie o wojnach i rozruchach, nie lękajcie się; albowiem musi to być pierwej, aleć jeszcze nie tu jest koniec.¹⁰ Tedy im mówił: Powstanie naród przeciwko narodowi, i królestwo przeciwko królestwu;¹¹ I będą miejscami wielkie trzęsienia ziemi, i głody i mory, także strachy i znaki wielkie z nieba będą.¹² Ale przed tem wszystkiem wrzucą na was ręce swoje, i będą was prześladować, podawając do bóżnic i do więzienia, wodząc przed króle i przed starosty dla imienia mego.¹³ A to was spotka na świadectwo.¹⁴ Przetoż złóżcie to do serc waszych, abyście przed czasem nie myślili, jako byście odpowiadać mieli.¹⁵ Albowiem ja wam dam usta i mądrość, której nie będą mogli odeprzeć, ani się sprzeciwić wszyscy przeciwnicy wasi.¹⁶ A będziecie też wydani od rodziców i od braci i od krewnych i od przyjaciół, i zabiją niektóre z was;¹⁷ Będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego.¹⁸ Ale ani włos z głowy waszej nie zginie.¹⁹ W cierpliwości waszej posiadajcie dusze wasze.

²⁰ A gdy ujrzycie Jeruzalem od wojsk otoczone, tedy wiedzcie, żeć się przybliżyło spustoszenie jego.²¹ Tedy ci, co są w Judzkiej ziemi, niech uciekają na góry, a ci, co są w pośrodku jej, niech wychodzą, a ci, co są w polach, niechaj nie wchodzą do niej.²² Albowiem te dni są pomsty, aby się wypełniło wszystko, co napisane.²³ Ale biada brzemiennym i piersiami karmiącym w owe dni! albowiem będzie ucisk wielki w tej ziemi i gniew Boży nad tym ludem.²⁴ I polegną od ostrza miecza, i zapędzeni będą w niewolę między wszystkie narody, i będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan.²⁵ Tedy będą znaki na słońcu i na księżycu i na gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów z rozpaczą, gdy zaszumi morze i wały;²⁶ Tak, iż ludzie drętwieć będą przed strachem i oczekiwaniem tych rzeczy, które przyjdą na wszystek świat; albowiem mocy niebieskie poruszą się.²⁷ A tedy ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i chwałą wielką.²⁸ A gdy się to pocznie dziać, spoglądajcież a podnoście głowy wasze, przeto iż się przybliża odkupienie wasze.

²⁹ I powiedział im podobieństwo: Spojrzyjcie na figowe drzewo i na wszystkie drzewa;³⁰ Gdy się już pukają, widząc to sami to uznawacie, że już blisko jest lato.³¹ Także i wy, gdy ujrzycie, iż się to dzieje, wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże.³² Zaprawdę powiadam wam, żeć nie przeminie ten wiek, ażby się to wszystko stało.³³ Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.³⁴ A strzeżcie się, aby snać nie były obciążone serca wasze obżarstwem i opilstwem i pieczołowaniem o ten żywot, a nagle by na was przyszedł ten dzień.³⁵ Albowiem jako sidło przypadnie na wszystkie, którzy mieszkają na obliczu wszystkiej ziemi.³⁶ Przetoż czujcie, modląc się na każdy czas, abyście byli godni ujść tego wszystkiego, co się dziać ma, i stanąć przed Synem człowieczym.³⁷ I nauczał we dnie w kościele; ale w nocy wychodząc, przebywał na górze, którą zowią oliwną.³⁸ A wszystek lud rano się schodził do niego, aby go słuchał w kościele.