Read the Bible

¹ Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.² Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;³ Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.⁴ Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.⁵ Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;⁶ W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.⁷ Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;⁸ A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.⁹ Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.¹⁰ Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.¹¹ Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.¹² Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.¹³ Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.¹⁴ Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.¹⁵ Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.¹⁶ Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.¹⁷ Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.¹⁸ I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.¹⁹ Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.²⁰ Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

²¹ Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.²² Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.²³ Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.²⁴ Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.²⁵ Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.²⁶ Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.²⁷ Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;²⁸ Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;²⁹ Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;³⁰ Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.³¹ Bo Pan na wieki nie odrzuca;³² Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.³³ Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.³⁴ Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;³⁵ Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;³⁶ Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

³⁷ Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?³⁸ Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?³⁹ Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.⁴⁰ Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;⁴¹ Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

⁴² Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.⁴³ Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.⁴⁴ Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.⁴⁵ Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.⁴⁶ Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.⁴⁷ Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.⁴⁸ Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.⁴⁹ Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,⁵⁰ Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.⁵¹ Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.⁵² Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.⁵³ Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.⁵⁴ Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

⁵⁵ Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.⁵⁶ Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.⁵⁷ Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.⁵⁸ Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.⁵⁹ Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.⁶⁰ Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.⁶¹ Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.⁶² Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.⁶³ Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.⁶⁴ Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;⁶⁵ Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;⁶⁶ Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!