Read the Bible

¹ I odpowiedział Ijob, a rzekł:² Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?³ Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.⁴ Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?⁵ On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.⁶ On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.⁷ Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.⁸ On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.⁹ On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.¹⁰ On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.¹¹ Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.¹² Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?¹³ Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

¹⁴ Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?¹⁵ Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.¹⁶ Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:¹⁷ Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;¹⁸ Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.¹⁹ Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?²⁰ Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.²¹ Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

²² Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;²³ Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;²⁴ Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

²⁵ Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.²⁶ Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.²⁷ Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:²⁸ Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.²⁹ Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?³⁰ A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:³¹ Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.³² Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.³³ Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.³⁴ Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;³⁵ Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.