Read the Bible

¹ A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:² Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.³ Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.⁴ Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.⁵ Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

⁶ I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.⁷ Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.⁸ Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.⁹ Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.¹⁰ Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.¹¹ Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.¹² I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.¹³ Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.¹⁴ Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

¹⁵ Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.¹⁶ Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.¹⁷ Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.¹⁸ Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.¹⁹ Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.²⁰ Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.²¹ Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.²² Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.