Read the Bible

¹ Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.² Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;³ Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;⁴ Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;⁵ Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;⁶ Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;⁷ Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;⁸ Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.⁹ Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?¹⁰ Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

¹¹ Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.¹² Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.¹³ Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.¹⁴ Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.¹⁵ To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

¹⁶ Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.¹⁷ I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.¹⁸ Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.¹⁹ Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.²⁰ Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.²¹ A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?²² Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?