Read the Bible

¹ Zgromadźcie się, zgromadźcie się narodowie niewdzięczni!² Pierwej niż dekret przyniesie dzień, w który się staniecie jako plewy, które się rozwioną, pierwej niż przydzie na was gniew popędliwości Pańskiej, a pirwej niż przydzie na was dzień gniewu Pańskiego.³ Wszytcy nędzni ludzie na ziemi, którzy strzeżecie sądów jego szukajcie Pana, szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, abyście się uchronić mogli w dzień rozgniewania Pańskiego.

⁴ Abowiem Gaza będzie opuszczone i Aszkalon będzie opustoszone; w południe wyrzucą Azdod, a Ekron wykorzenione będzie.⁵ Biada mieszkającym w krainach pomorskich, narodowi Cheretym! Słowo Pańskie jest przeciw Chanaan ziemi filistyńskiej, abowiem cię tak poborzę, iż w tobie dalej mieszkającego nie będzie.⁶ Kraina pomorska stanie się jako obora pastyrzów i pasieka bydła.⁷ Będzie też dział ostatków domu judzkiego, na którem się paść będą, w domiech Aszkalon pod wieczór się składą, abowiem Pan, Bóg ich, nawiedzi je i przyzowie więźnie ich.

⁸ Słyszałem sromocenia moabskie i hańbienia synów Ammonowych, jakimi lekkościami lżyli lud mój, a hardzie się im stawiali na granicach swoich.⁹ A dla tego żywę ja, mówi Pan zastępów, Bóg izraelski, iż Moab stanie się jako Sodoma, a synowie Ammonowi jako Gomorra, a będą jako miescem zarosłem pokrzywami i górą soli i pustynią aż na wieki; ostatek ludu mego roztargnie je, a ostatek narodu mego weźmie je sobie w osiadłość.¹⁰ To się im stanie za ich pychę, a iż lżyli i hardzie się stawili przeciw ludowi Pana zastępów.¹¹ Pan jest straszny przeciwko im, abowiem zniszczy wszytki bogi ziemskie i będzie go wszelki chwalił na miescu swoim i wszytki wyspy pogańskie.

¹² Wy też narodowie etiopscy będziecie pomordowani od miecza mego.¹³ Wyciągnę rękę swoję przeciw Babilonu i zburzy Assyryją i poda Niniwę w spustoszenie w zburzenie i w pustynią.¹⁴ Trzody się składły wpośród jego i wszytki zwierzęta pogańskie: bąk, jeż w wieżach jego przebywać będą, głos ptastwa będzie słyszan w oknach jego, odrzwia jego spustoszeją, abowiem listwowanie jego cedrowe opadło.¹⁵ Toć jest ono rozkoszne miasto, które mieszkało bezpiecznie mówiąc w sercu swym: Jam jest jedno samo takowe, a nad mię nie masz inego. Jakoż się oto stało spustoszeniem, a łożyskiem zwierzętam? Ktokolwiek imo nie pójdzie, zaświśnie, a będzie rozkładał nad nim ręce swoje.