Read the Bible

¹ A anioł, który ze mną mówił, przyszedł zasię i obudził mię, jako męża, którego obudzą ze snu jego.² Tedy rzekł ku mnie: I cóż widzisz? A jam odpowiedział: Widzę oto lichtarz wszytek złoty, a czaszka na wierzchu jego i siedm lamp nad nim i siedm też nalewek ku każdej lampie, które są na wierzchu jego.³ Są też przy nim i dwie oliwie, jedna po prawej stronie czaszki, a druga po lewej.⁴ Potymem odpowiedziawszy rzekł do anioła, który mówił ze mną temi słowy: I cóż się przez to rozumie, o mój Panie?⁵ Tedy mi odpowiedział anioł, on który mówił ze mną temi słowy: I wieszże co to jest? A jam rzekł: Nie wiem Panie.⁶ Odpowiedziawszy tedy rzekł tak ku mnie: Toć jest słowo Pańskie do Zorobabela: Nie żadną mocą ani możnością stanie się to, ale duchem moim, mówi Pan zastępów.⁷ Ty, któraś jest górą wielką przed Zorobabelem, staniesz się równią, a z ciebie wyjmę kamień przedniejszy z takowym wołaniem: Łaska, łaska nad nim.⁸ Stało się tedy do mnie słowo Pańskie, tym sposobem.⁹ Ręce Zorobabelowe zaczęły ten dom i dokonają go ręce jego. I poznasz, że Pan, Bóg zastępów posłał mię do was.¹⁰ I któż pogardził dzień maluczkich początków? Aleć się rozradują, kiedy ujźrą prawidło w ręku Zorobabelowych. Ty są siedm ok Pańskich, które przechadzają wszytkę ziemię.

¹¹ Rzekłem potym k niemu mówiąc: A ty dwie oliwie co się rozumieją po prawej stronie lichtarza i po lewej?¹² I mówiłem po wtóre k niemu: I cóż zacz są ty gałęzi oliwne, które są miedzy dwiema rurkami złotemi, z których płynie olej złotej barwy?¹³ Tedy tak rzekł ku mnie: I wieszże co to jest? A jam rzekł: Nie wiem, mój panie.¹⁴ Powiedział tedy: Cić są dwa synowie pomazańcy, którzy stoją przed Panem wszej ziemie.