Read the Bible

¹ Ale ty mów co przystoi zdrowej nauce.² Aby starszy byli trzeźwi, poważni, opatrzni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.³ A stare niewiasty też aby wiodły stan, który by należał ku świętobliwości, nie potwarliwe, nie kochające się w wielu wina, które by poczciwych rzeczy uczyły.⁴ Aby mogły wyćwiczyć młodsze, żeby męże swoje miłowały i dziatki.⁵ Iżby były poczciwe, czyste, doma mieszkające, dobre, poddane mężom swoim, aby słowo Boże nie było bluźnione.⁶ Młodzieńce też napominaj, aby byli skromni.⁷ Samego siebie stawiąc wzorem dobrych uczynków, w nauce zachowywając doskonałość i powagę.⁸ Słowo zdrowe, nienaganione, aby się przeciwnik zawstydził, nie mając nic, coby o was miał mówić złego.⁹ Napominaj sługi, aby się panom swoim poddali, żeby się im we wszytkim upodobali, nie mrucząc przeciw nim.¹⁰ Niczego nie korzyszcząc, ale na wszem dobrą wierność okazując, aby naukę zbawiciela naszego, Boga, we wszem ochędożyli.

¹¹ Abowiem oświeciła się ona łaska Boża zbawienna wszytkim ludziam,¹² Która nas naucza, abyśmy zaprzawszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, skromnie i sprawiedliwie i pobożnie żyli w teraźniejszym wieku.¹³ Oczekawając onej nadzieje błogosławionej i zacnego przyścia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego, Jezusa Krystusa.¹⁴ Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelakiej nieprawości i oczyścił sobie samemu lud osobny, nasladujący dobrych uczynków.

¹⁵ Ty rzeczy mów i napominaj, a karz z wszelaką zwierzchnością, a żaden tobą niech nie gardzi.