Read the Bible

¹ Obyżeś był jako bratem moim, pożywając piersi matki, abych cię nalazła na dworze i nacałowała się ciebie, a nie gardzono tobą.² Poprowadzę cię i wwiodę do domu matki mojej, tamże mię będziesz uczył, a ja tobie dam pić wino przyprawne rzeczami wonnemi i wino młode i moje pomagranaty.³ Lewą rękę podłoży pod głowę moję, a prawicą swą obłapi mię.⁴ Poprzysięgam was, o córki jerozolimskie, abyście nie budziły, ani przekazały mojej namilejszej, aż ona zechce.

⁵ I cóż wżdy jest zacz ta, która wychodzi z puszcze, podparszy się na namilszym swoim? Wzbudziłem cię pod jabłonią i tamże cię poczęła matka twoja, tamże począwszy, porodziła.⁶ Połóżże mię jako pieczęć na sercu twoim i jako znak na ramieniu twoim, abowiem miłość jest mocna jako śmierć, a zapalczywość w miłości sroga jako grób; zapalenie jej jako węgle ogniste, a jako płomień gwałtowny.⁷ Wielkie wody nie mogą zagasić takowej miłości, ani jej zatopią rzeki, by też człowiek dał za takową miłość wszytkę majętność domu swego, tedy koniecznie wzgardzon będzie.

⁸ Mamy siostrę maluczką, która jeszcze nie ma piersi, cóż tedy czynić będziem z siostrą naszą na on czas, gdy o niej będzie mowa?⁹ Jesliżeć jest mur, zbudujmyż na nim pałac srebrny, a jesliże są drzwi, oprawmyż je deszczkami cedrowemi.¹⁰ Jaciem jest mur, a piersi moje są jako wieże, tedym była przed nim jako ta, która znajduje pokój.¹¹ Miał Salomon winnicę Baalhamon, którą poruczył stróżom, a każdy z nich za owoce jej dawał tysiąc śrebrników.¹² Ale winnica moja, którą mam, jest w mej mocy, niechżeć z niej przychodzi tysiąc śrebrników, o Salomonie! A dwieście tym, którzy strzegą owoców jej.

¹³ Oto ty, która mieszkasz w ogrodziech, głosu twego słuchają towarzysze, dajże się też i mnie słyszeć.¹⁴ Uciekajże namilszy mój, a stań się podobnym sarnce, abo łaniątku na górach wonnych.