Read the Bible

¹ Prawdęć mówię przez Krystusa, nie kłamamci, w czym mi poświadcza sumnienie moje przez Ducha świętego.² Że mam wielką żałość i serce moje ustawiczną boleść.³ Abowiem ja sam żądałbych odłączonym być od Krystusa za bracią moję to jest, za krewne moje według ciała.⁴ Którzy są Izraelczycy, a których jest sposobienie synów i chwała i postanowienie zakonu i służba Boża i obietnice.⁵ Których ojcowie są i ci co z nich poszedł Krystus według ciała, który jest nad wszytkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

⁶ Ale to nie może być, żeby w niwecz poszło słowo Boże; abowiemci nie wszyscy są Izraelem, którzy z Izraela poszli.⁷ Ani wszyscy są synmi, że są plemieniem Abrahamowym, ale w Izaaku będzie tobie plemię nazwane.⁸ To jest, nie którzy są synowie ciała, ci też są synowie Boży, ale którzy są synmi obietnice, ci bywają w plemię policzeni.⁹ Abowiem słowa obietnice ty są: W ten to czas przyjdę, a będzie Sara syna miała.¹⁰ A nie tylko to, ale też i Rebeka, zastąpiwszy w brzemię z jednego, to jest z Izaaka ojca naszego syny miała.¹¹ Abowiem gdy się były jeszcze nie narodziły dziatki, ani co dobrego abo złego uczyniły, aby mocne zostało naznaczenie Boże, które jest według wybrania jego, to jest nie z uczynków, ale z tego, który wzywa.¹² Rzeczono jej, że więtszy będzie służył mniejszemu.¹³ Jako jest napisano: Jakubam umiłował, a Ezawam nienawidział.

¹⁴ Cóż tedy rzeczemy? I jest że niesprawiedliwość u Boga? Nie daj tego Boże!¹⁵ Abowiemci Mojżeszowi mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.¹⁶ A tedyć wybranie nie jest tego, któryby chciał, ani tego, któryby biegł, ale Boga, który się zmiłuje.¹⁷ Abowiemci mówi Pismo faraonowi: Na tom cię pobudził, abych okazał moc moję w tobie i żeby było opowiedane imię moje po wszytkiej ziemi.¹⁸ Nad kimci tedy chcę, nad tym się zmiłuję, a kogo chcę, tego zatwardzę.¹⁹ Rzeczesz mi tedy: Przeczże się już gniewa? Bo któż się sprzeciwił wolej jego?²⁰ I owszem, o człowiecze! Któżeś ty jest, który odpowiedasz naprzeciwko Bogu? Zali rzecz ulepiona powie temu, który ją ulepił: Przecześ mię tak uczynił?²¹ Zali garncarz gliny w mocy nie ma, ale z tejże sztuki uczynił jedno naczynie na uczciwość, a drugie na zelżywość?²² A jesli też Bóg chcąc gniew okazać i znaczną uczynić możność swoję, zniósł wielką cirpliwością naczynia gniewu, na stracenie przyprawione.²³ A iżby wiadome uczynił bogactwo chwały swej nad naczyniem miłosierdzia, które ku chwale zgotował;²⁴ To jest nas, których też i wezwał, nie tylko z Żydów, ale też i z poganów.

²⁵ Jako też u Ozeasza mówi: Wzowę lud, który moim nie był, ludem moim, i tę, która umiłowana nie była, umiłowaną.²⁶ A będzie, miasto tego, gdzie im powiedziano: Wy nie jesteście ludem moim, tam je będą zwać syny Boga żywego.²⁷ A Ezajasz nad Izraelem woła: By liczba synów izraelskich była jako piasek morski, ostatek tylko zachowan będzie.²⁸ Abowiem liczbę uczyni i krótko wyprawi sprawiedliwością, gdyż liczbę, krótką uczyni Pan na ziemi.²⁹ I jako przed tym powiedział Ezajasz: By był Pan zastępów nam plemienia nie zostawił, zostalibyśmy się jako Sodoma i bylibychmy byli Gomorze podobni.

³⁰ Cóż tedy rzeczemy? Iż pogani, którzy nie starali się o sprawiedliwość, dostali sprawiedliwość, a tej sprawiedliwości, która jest z wiary.³¹ A lud izraelski starając się o sprawiedliwość zakonu, nie przyszedł ku zakonowi sprawiedliwości.³² Dla czegóż? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków zakonu, abowiem się otrącili o kamień obrażenia.³³ Jako napisano jest: Oto pokładam na Syjonie kamień obrażenia i skałę pogorszenia, a wszelki, który weń wierzy, zawstydzon nie będzie.