Read the Bible

¹ Potymem widział drugiego anioła zstępującego z nieba, który miał moc wielką, tak iż się ziemia oświeciła od chwały jego.² A zawołał barzo wielkim głosem mówiąc: Upadłoć, upadło Babilon ono wielkie i zstało się mieszkaniem czartów i ciemnicą wszego ducha nieczystego, i ciemnicą wszelkiego ptaka nieczystego i nienawidzonego.³ Przeto iż wino gniewu nieczystości jej piły wszytki narody, a królowie ziemie nieczystość z nią popełnili, i kupcy ziemie z majętności rozkoszy jej wzbogacieli.⁴ I słyszałem drugi głos z nieba mówiąc: Wynidźcie z niej ludzie mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jej, i aby się wam z plag jej nie dostało.⁵ Abowiemci zgromadzone grzechy jej doszły aż do nieba i wspomniał Bóg na nieprawości jej.⁶ Oddajcie jej, jako też ona wam dała, i we dwójnasób jej nagródźcie wedle uczynków jej; w kubku, w którym wam pić dała, tyle jej dwakroć pić dajcie.⁷ Jako się wiele chwaliła i urozkoszowała, tak wielkie męczenie i smętek jej dajcie, przeto iż w sercu swym mówi: Siedzęć królową i nie jestem ci wdową, i żałości nie ujzrzę.⁸ Dla tego w jeden dzień przyjdą plagi jej, śmierć i smętek, i głód, i ogniem będzie spalona; iż mocny jest Pan Bóg, który ją osądzi.

⁹ Tedy jej będą płakać i narzekać na nię królowie ziemie, którzy z nią nieczystości się dopuścili i rozkoszowali, gdy ujzrą dym zapalenia jej.¹⁰ Z daleka stojąc prze bojaźń męki jej i mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie Babilon, miasto ono mocne, którego sąd w jednę godzinę przyszedł.¹¹ Ktemu i kupcy ziemie będą płakać i narzekać na nię, przeto iż towaru ich żaden nie kupuje.¹² Towaru złota i śrebra, i kamienia drogiego, pereł, lnu cienkiego, szarłatu, jedwabiu, i kosztownej farby czerwonej, i wszelkiego drzewa tyinowego, i wszelkiego naczynia z kości słoniowej, i wszelkiego naczynia z drzewa nakosztowniejszego, i z miedzi, i z żelaza, i z marmuru.¹³ I cynamonu, i kadzenia, i maści, i kadzidła, i wina, i oleju, i mąki czystej, i pszenice, i dobytku, i owiec, i koni, i kolebek, i niewolników, i dusz ludzkich.¹⁴ I owoce pożądliwości dusze twej odeszły od ciebie, i wszytki rzeczy tłuste i znamienite odeszły od ciebie, ani ich dalej znajdziesz.¹⁵ A tak kupcy tych rzeczy wzbogaciwszy się, od niej z daleka będą stali, dla bojaźni męki jej, płacząc i lamentując.¹⁶ I mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie, które było obleczone cienkim lnem i szarłatem, i jedwabiem czerwonym, i było uzłocone złotem, i kamienim drogim, i perłami!¹⁷ Jakoż jednej godziny opuszczone są tak wielkie bogactwa? Ktemu wszelki sprawca i wszelkie zgromadzenie, które bywa na okręciech, i żeglarze, i którzykolwiek z morza zysku nabywają, z daleka stać będą.¹⁸ I zawołają, widząc dym zapalenia jego i rzeką: Któreż podobne było miastu temu wielkiemu?¹⁹ I posypawszy głowy prochem, zawołają płacząc i narzekając i mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie, w którym się wzbogacili wszyscy, którzy okręty na morzu mieli, z zacności tego, które jednej godziny spustoszało.²⁰ Rozraduj się nad nim niebo i święci apostołowie, i prorocy; iż Bóg sądził i z niego dla was pomstę wziął.²¹ Tedy podniósł niektóry anioł mocny kamień, jakoby młyński wielki, i wrzucił w morze mówiąc: Takim gwałtem wrzucono będzie ono miasto wielkie Babilon, i już dalej nie będzie naleziono.²² I głos lutnistów i śpiewaków, i piszczków, i trębaczów dalej w tobie słyszan nie będzie, i żadny rzemieśnik któregokolwiek rzemiosła nie będzie dalej nalezion w tobie, i głos młyna nie będzie dalej słyszan w tobie.²³ A światłość lampy nie będzie się dalej świeciła w tobie, i głos oblubieńca i oblubienice nie będzie dalej słyszan w tobie przeto, iż kupcy twoi byli książęta ziemie, i czarami twemi są wszytki narody zwiedziony.²⁴ Ktemu w nim jest naleziona krew proroków i świętych, i wszytkich, którzy są pobici na ziemi.