Read the Bible

¹ I widzian jest znak wielki na niebie: Niewiasta obleczona słońcem, pod której nogami był księżyc, a na głowie korona z gwiazd dwunaście.² I będąc brzemienna, wołała bolejąc i ciężkości cierpiała ku rodzeniu.³ I widzian jest drugi znak na niebie, a oto smok wielki rydzy, mając siedm głów i rogów dziesięć, a na głowach jego siedm koron.⁴ Którego ogon ciągnął trzecią część gwiazd niebieskich, które zrzucił na ziemię; i stanął on smok przed niewiastą, która miała porodzić, aby po porodzeniu syna jej pożarł.⁵ I porodziła syna mężczyznę, który miał rządzić wszytki pogany laską żelazną; i zachwycon jest syn jej do Boga i do stolice jego.⁶ A niewiasta uciekła na pustynią, gdzie ma miejsce zgotowane od Boga, aby ją tam karmili przez tysiąc dni i dwieście i sześćdziesiąt.⁷ I zstała się bitwa na niebie. Michał i aniołowie jego walczyli z smokiem, a smok też walczył i aniołowie jego.⁸ Ale nie wygrali, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie.⁹ I zrzucon jest smok wielki, wąż on starodawny, który jest rzeczon diabeł i Szatan, który zwodzi wszystek okrąg ziemie; i zrzucon jest na ziemię i aniołowie jego z nim są zrzuceni.¹⁰ A słyszałem głos wielki mówiący na niebie: Terazci się zstało zbawienie i moc, i królestwo Boga naszego, i zwierzchność Krysta jego, ponieważ zrzucon jest oskarżyciel braciej naszej, który je oskarżał przed oblicznością Boga naszego we dnie i w nocy.¹¹ Ale oni zwyciężyli go dla krwie Baranka i dla słowa świadectwa, i nie litowali dusz swych aż do śmierci.

¹² A przeto weselcie się nieba i wy, którzy mieszkacie na nich. Biada obywatelom ziemie i morza, abowiem zstąpił czart ku wam z gniewem wielkim przeto, iż wie, że mało czasu ma.¹³ Gdy tedy widział smok, iż był zrzucon na ziemię, przesladował niewiastę, która była porodziła mężczyznę.¹⁴ Ale dane są niewieście skrzydła dwie orła wielkiego, aby leciała od obliczności wężowej na puste miejsce swoje, gdzie jest karmiona przez czas i czasy i przez połowicę czasu.¹⁵ I wypuścił wąż z gęby swojej za niewiastą wodę jako rzekę, aby ją rzeka porwała.¹⁶ Ale ratowała ziemia niewiastę i otworzyła ziemia usta swe, i pożarła rzekę, którą był wypuścił smok z gęby swojej.¹⁷ Rozgniewał się tedy smok na niewiastę i szedł, aby walczył z drugimi z plemienia jej, którzy zachowywają przykazania Boże i mają świadectwo Jezusa Krystusa.

¹⁸ I stanąłem na piasku morskim.