Read the Bible

¹ Panie, ufałem w tobie, niechajże nie będę zawstydzon na wieki.² W sprawiedliwości twej wybaw mię i wyrwi mię, a nakłoń ku mnie ucha twego i zachowaj mię.³ Raczże mi być jako mocna skała, do której bych się zawsze uciekał, boś ty rozkazał, aby mię strzeżono, gdyżeś jest jako skałą moją i mocą moją.⁴ O Boże mój! Wyrwisz mię z ręki niepobożnemu, a z ręki przewrotnego i gwałtownika.⁵ Abowiemeś ty jest oczekawanie moje Panie, tyś sam, Panie, ufanie moje jeszcze od młodości mojej.⁶ Tobieciem jest poruczon wnet z żywota, a tyś jest sam, któryś mię wytargnął z wnętrzności matki mojej i w tobie się chlubię ustawicznie.⁷ Byłem u wiela jako w podziw, a wszakożeś ty sam jest mocnym ufaniem mojem.⁸ Usta moje niechaj będą napełnione chwałą twą i sławą twą na każdy dzień.⁹ Nie odmiatujże mię czasu starości i gdyby ustała moc moja, nie opuszczaj mię.¹⁰ Abowiem nieprzyjaciele moi mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, zeszli się społu w radę.¹¹ Mówiąc: Opuścił ci go Bóg, gońcież go a pojmajcie, boć nie masz, kto by go odjął.¹² O Boże, nie oddalajże się ode mnie, a pospiesz się, o Boże mój, ku ratunkowi memu.¹³ Niechajże będą zawstydzeni, a niechaj poginą przeciwnicy dusze mojej, a ci, którzy czyhają na moje złe, przykryj je pohańbieniem i sromotą.

¹⁴ Aleć ja zawżdy będę oczekawał na cię, a tym więcej będę rozmnażał wszytkę chwałę twoję.¹⁵ Usta moje opowiedać będą sprawiedliwości twoje i wybawienia twoje ustawicznie, aczkolwiek ich liczby nie wiem.¹⁶ Będę opowiedał możne sprawy Pańskie. Panie, będę wspominał sprawiedliwość twoję własną.¹⁷ Boże, tyś mię ćwiczył od młodości mojej i aż dotąd oznajmowałem cuda twoje.¹⁸ Nie opuszczaj mię aż do starości i do szedziwości, o Boże, aże opowiem możność twą temu narodowi, a moc twoję wszytkiemu potomstwu przyszłemu.¹⁹ K temu sprawiedliwość twoję, o Boże, która się zacnie wywyższyła, gdyżeś czynił rzeczy wielkie, o Boże! I któż jest takowym jako ty?²⁰ Któryś na mię przepuścił wiele złych trudności, aleś mię zaś ożywił i wyjął z przepaści ziemskich.²¹ Rozmnożyłeś zacność moję, a zlitowawszy się, pocieszyłeś mię.²² A ja też ciebie wysławiać będę, o Boże mój, przy skrzypicach dla prawdy twojej, a będęć śpiewał przy harfie, o Święty izraelski.²³ Rozradująć się wargi moje, gdyć będę śpiewał i dusza moja, którąś wykupił.²⁴ Nad to język mój rozprawować będzie przez cały dzień o twej sprawiedliwości, abowiem są zawstydzeni a sromotnie pohańbieni ci, którzy czyhali na moje nieszczęście.