Read the Bible

¹ Przedniejszemu nad śpiewaki, na sofannim. Psalm Dawidów.² O Boże zachowaj mię abowiem-ci przyszły wody aż ku duszy.³ Zanurzyłem się w przepaści głębokiej, a nie mam się gdzie ostać; przyszedłem w głębokości wód, a porwały mię ich nawałności.⁴ Spracowałem się wołając aż mi gardło ochrapiało; ustały oczy moje, gdym oczekawał Boga mojego.⁵ Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez mej przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się nieprzyjaciele moi, którzy mię gubią oprócz winności mojej, tak iż muszę to wracać, czegom nie wydzierał.⁶ O Boże, ty znasz głupstwo moje a występki moje nie są tajne przed tobą.⁷ Niechajże nie będą zawstydani we mnie ci, którzy ciebie oczekawają, o Panie, Panie zastępów; a niechaj nie będą zasromani we mnie ci, którzy ciebie szukają, o Boże izraelski.⁸ Abowiemem dla ciebie podejmował pohańbienie, a zelżywość okrywała oblicze moje.⁹ Stałem się jako obcy u braciej mojej, a jako nieznajomy u synów matki mojej.¹⁰ Abowiem chutliwa miłość domu twego zgryzła mię, a zelżywości tych, którzy ciebie hańbią, przypadły na mię.¹¹ Płakałem i trapiłem w poście duszę moję, a tyś mnie był na pohańbienie.¹² I oblokłem miasto szaty, wór; a byłem u nich przypowieścią.

¹³ Mówili przeciwko mnie ci, którzy siedzieli w branie, a byłem piosnką u tych, którzy się popili.¹⁴ Ale ja obracam ku tobie modlitwę moję, o Panie! Czasu twej dobrej wolej, o Boże, wysłuchajże mię według wielkiego miłosierdzia twego, dla prawdy zbawienia twego.¹⁵ Wyrwi mię z błota, abych w nim nie zagrężnął; wyrwi mię od tych, którzy mię mają w nienawiści i z głębokości wód.¹⁶ Niechże mię nie zatapia wezbranie wód, a niechaj mię nie pożera głębokość i niechaj studnia około mnie nie zamyka wierzchu swego.¹⁷ Wysłuchajże mię Panie, abowiem-ci jest dobre miłosierdzie twoje; wejzrysz na mię według wielkich litości twoich.¹⁸ Nie zakrywajże oblicza swego od służebnika twego, abowiemciem jest w utrapieniu, pospieszże się a wysłuchaj mię.¹⁹ Przybliż się ku duszy mojej, a wykup ją; a dla nieprzyjaciół twoich wybaw mię.²⁰ Ty sam znasz pohańbienie moje, zelżywość i posromocenie moje; a przed tobą są wszyscy nieprzyjaciele moi.²¹ Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałościw i oczekawałem, kto by się mnie rozżalił, ale takiego nie było; anim nalazł, kto by mię był pocieszył.

²² I podali mi miasto pokarmu żółć, a w pragnieniu moim napawali mię octem.²³ Niechajże będzie stół ich sidłem przed nimi, a szczęście ich niech się im w upadek obróci.²⁴ Niechajże się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli; a biodra ich niechaj się zawżdy roztrzęsą.²⁵ Wypuśćże na nie gniew twój, a niechaj je ogarnie popędliwość rozgniewania twego.²⁶ Mieszkanie ich niechaj spustoszeje, a w przybytkoch ich niechaj nikt nie mieszka.²⁷ Abowiem tego, któregoś ty poraził, prześladują; a o twoich rannych rozmawiają.²⁸ Przydajże złość ku złości ich, a niech nie wchodzą ku sprawiedliwości twojej.²⁹ Niechaj będą wygładzeni z ksiąg żywota, a niechaj nie będą napisani miedzy sprawiedliwe.

³⁰ Aleciem ja jest utrapiony i żałosny, lecz ratunek twój, o Boże, podniesie mię ku górze.³¹ Tedy będę chwalił imię Boże w piosnkach, a zacnie go wysławiać będę.³² Co daleko wdzięczniej Panu będzie niżli wół, albo cielec, któremu rogi i kopyta odrastają.³³ Toć oglądają pokorni i rozradują się, a wam, którzy szukacie Boga, ożywię serce wasze.³⁴ Abowiem Pan wysłuchawa ubogich, a więźńmi swemi nie gardzi.³⁵ Niechajże go chwalą niebiosa i ziemia; morze i wszytko co się na nich rusza.³⁶ Abowiem Bóg zachowa Syjon i pobuduje miasta judzkie i będą mieszkać, a wezmą ziemię w dziedzictwo.