Read the Bible

¹ Dawidów. Błogosławiony Pan skałą moją, który ćwiczy ręce moje ku bitwie, a palce moje ku walce.² On-ci jest miłosierdziem mojem i twierdzą moją, wywyższeniem moim i wybawicielem moim, tarczą moją, a w nim samym ufam, bo on podbił pod mię lud mój.³ Panie i cóż jest człowiek, iż nań tak masz baczenie, a syn człowieczy, iż się oń tak starasz?⁴ Człowiek jest podobnym próżności, a dni jego jako cień przechodzą.⁵ Nakłońże, Panie, nieba twego, a zstęp; dotkni gór, a zakurzą się.⁶ Zabłyśni błyskawicą, a rozprosz je, puść strzały twoje i zatrwóż imi.⁷ Ściągni rękę twą z wysokości, a odkup mię; wyrwi mię z wód wielkich i z ręki synów obcych.⁸ Którzy usta mają fałeszne, a prawica ich jest prawica omylna.

⁹ O Boże, piosnkę nową tobie zaśpiewam, w piosnkach i przy instrumenciech o dziesiąci strunach śpiewać tobie będę.¹⁰ On-ci dawa wybawienie królom, a on odkupi Dawida, służebnika swego, od srogiego miecza.¹¹ Wybawże mię, a wyrwi mię z ręki synom obcym, których usta są fałeszne, a prawica ich jest prawica kłamliwa.¹² Aby byli synowie naszy jako szczepy rodzajne w młodości swojej, a córki nasze jako węgły wyciosane na kształt kościoła.¹³ Spiżarnie nasze są pełne, obfitując we wszytkich zbożach; trzody nasze rodzą tysiącami, a dziesięć tysięcy po ulicach naszych.¹⁴ Woły nasze są duże; niechajżeć nie będzie rozerwanie, ani jakie prowadzenie, a niechaj nie będzie krzyk po ulicach naszych.¹⁵ Szczęśliwyć to jest lud, z którym się tak dzieje, a błogosławiony to lud, którego Bogiem jest Pan.