Read the Bible

¹ Wysławiajcie Pana, abowiem-ci jest dobry, a na wieki trwa miłosierdzie jego.² Niechajżeć powiedzą ci, co są odkupieni od Pana, a które wykupił z ręki okrutników.³ I które zgromadził z rozlicznych ziem; od wschodu, od zachodu, od północy i od południa.⁴ Gdy się tułali po puszczy i po pustyni bez drogi, a nie naleźli miasta ku mieszkaniu.⁵ Byli głodnemi i pragnącemi, tak iż w nich ustawała dusza ich.⁶ I wołali do Pana z utrapienia swego, a ratował je w ucisku ich.⁷ I prowadził je prostą drogą, iż przyszli do miasta, w którem mieszkali.⁸ Niechajżeć wysławiają miłosierdzie Pańskie, a cuda jego przed syny ludzkimi.⁹ Iż obficie nasycił duszę pragnącą, a duszę głodną napełnił wszem dobrem.

¹⁰ Tych co mieszkali w ciemnościach i w cieniu śmierci, a byli więźniami w niedostatku i w żelezie.¹¹ Abowiem byli odporni wyrokom Bożem, a radą Nawyższego gardzili.¹² I dlatego uniżył w nędzy serce ich, tak iż upadli; a nie był kto by ratował.¹³ Na ten czas wołali ku Panu w utrapieniu swoim, a on je wybawił z ucisków ich.¹⁴ Wywiódł je z ciemności i z cienia śmierci, a okowy ich połamał.¹⁵ Niechajżeć wysławiają miłosierdzie Pańskie, a cuda jego przed syny ludzkimi.¹⁶ Przeto, iż potarł brany miedziane, a zatwory żelazne połamał.

¹⁷ Szaleni dla częstego przestępstwa swego i dla złości swoich bywają utrapieni.¹⁸ Tak iż się dusza ich brzydzi każdym pokarmem, a przyszli aż do bran śmierci.¹⁹ Tedy wołali do Pana w utrapieniu swoim, a wybawił je z ucisków ich.²⁰ Puścił słowo swe i uzdrowił je, a wyrwał je z dołu ich.²¹ Niechajżeć wysławiają miłosierdzie Pańskie, a cuda jego przed syny ludzkimi.²² Niechajże sprawują ofiary chwały, a niechaj opowiadają sprawy jego z weselem.

²³ Ci, którzy chodzą w okręciech po morzu i handlują po wodach wielkich.²⁴ Onić widzą sprawy Pańskie, a dziwy jego w głębokości.²⁵ Na jego rozkazanie wzrusza się wiatr gwałtowny, a podnosi nawałności jego.²⁶ Podnoszą się aż ku niebu, a opadają aż w przepaści, tak iż w nich i dusze nie stawa w onym niebezpieczeństwie.²⁷ Chwieją się i zataczają jako pijani, tak iż im i rozumu nie zstawa.²⁸ Na ten czas wołają do Pana w utrapieniu swoim, a z ucisków ich wybawia je.²⁹ Zastanawia wicher cichuczko, a uśmierza ony nawałności.³⁰ Tedy radzi, gdy się uciszą, a iż je przeprowadzi do portu, do którego przydź chcieli.³¹ Niechajże wysławiają miłosierdzie Pańskie, a cuda jego przed syny ludzkimi.³² Niechajżeć go zacnie wywyższają w zgromadzeniu ludu, a niechać go chwalą w społecznem ześciu starszych.

³³ Czyni z rzek pustynie, a potoki wód obraca w suszą.³⁴ Ziemię rodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.³⁵ A zasię pustynią obraca w jeziora, a ziemię spustoszałą w potoki.³⁶ I dawa tam miejsce głodnem, iż budują sobie miasto ku mieszkaniu.³⁷ I sieją tam pola, a sadzą winnice, czyniąc sobie z owoców pożytki.³⁸ I błogosławi im, a bardzo się rozmnażają i nie umniejsza bydła ich.³⁹ Ale potym umniejsza się ich i bywają poddani pod okrucieństwo, pod ucisk i utrapienie.⁴⁰ Dopuszcza wzgardę na książęta, a dopuszcza na nie, iż błądzą po puszczy kędy nie masz drogi.⁴¹ A zasię podnosi ubogie z niedostatku, a rozmnaża je w wielki naród.⁴² Co widząc sprawiedliwi weselą się, a wszelka nieprawość musi usta zamknąć.⁴³ Ktokolwiek jest mądry, zrozumie temu, a przypatrować się będzie dobrotliwościam Pańskim.