Read the Bible

¹ Modlitwa utrapionego, kiedy jest w ucisku, a gdy się przed Panem żałobliwie uskarża.² Panie wysłuchaj modlitwę moję, a niechaj wołanie moje przyjdzie przed cię.³ Nie zakrywaj oblicza twego przede mną i owszem, gdym jest uciśnion, nakłoń ucha twego ku mnie, a wysłuchaj mię przeto, gdy cię wzywam.⁴ Abowiem dni moje zniszczały jako dym, a kości moje wygorzały jako głownie.⁵ Serce moje wywiędło i wyschło jako trawa, iżem zapomniał jeść chleba mego.⁶ Kości moje przyschły do skóry mojej dla głosu narzekania mego.⁷ Stałem się jako pelikan na puszczy, a jestem jako puchacz mieszkający na pustyniach.⁸ Nie śpię, a jestem podobien wróblowi, który sam zostawa na dachu.⁹ Nieprzyjaciele moi ustawicznie mi lekkość wyrządzają, a ci, co się zajątrzyli przeciw mnie, sprzysięgają się.¹⁰ Tak, iżem jadł popiół jako chleb, a picie moje mieszałem ze łzami.¹¹ Dla twojej popędliwości i dla gniewu twego, abowiem wywyższyłeś mię i zasięś mię złożył.

¹² Dni moje są jako cień, który przemija, a jam zwiądł jako trawa.¹³ Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a pamiątka twoja na wieki wieczne.¹⁴ Powstań a zmiłuj się nas Syjonem, abowiem-ci jest czas, żebyś się rozlitował nad nim, gdyż czas naznaczony przyszedł.¹⁵ Abowiem barzo się kochają słudzy twoi w kamieniach jego i żałują prochu jego.¹⁶ Tedy pogani będą się bać imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy wielmożności twojej.¹⁷ Abowiem Pan pobudował Syjon i okazał się w chwale swojej.¹⁸ Wejzrał na modlitwę ubogich, a nie wzgardził prośbą ich.¹⁹ To będzie napisano dla potomstwa przyszłego, a lud, który się zrodzi, będzie chwalił Pana.²⁰ Abowiem Pan wejzrał z wysokości mieszkania swego świętego, a pojzrał Pan z nieba na ziemię.²¹ Aby wysłuchał wzdychania więźniów i rozwiązał zdane na śmierć.²² A iżby imię Pańskie było chwalone w Syjonie i sława jego w Jeruzalem.

²³ Gdy będą zebrani pospołu narodowie królestwa, aby służyli Panu.²⁴ Ucisnął w drodze siły moje i ukrócił dni moich.²⁵ A tak mówię: Boże mój nie zatracaj mię w pośrodku wieku mego, abowiem twoje lata trwają na wieki wieczne.²⁶ Naprzód ugruntowałeś ziemię, a niebiosa są sprawą rąk twoich.²⁷ Ony zginą, ale ty zostaniesz; a wszytko zwiotszeje jako odzienie, odmienisz je jako szatę i przemienią się.²⁸ Ale ty zawsze jednakim jesteś, a lata twoje końca nie mają.