Read the Bible

¹ Synu mój, jesliż przyrzeczesz za bliźniego twojego i dasz zań rękę twą komu obcemu.² Jużeś się uwikłał słowy ust twoich, a podchwycon jesteś powieściami ust twoich.³ A przetoż uczyń tak miły synu, chcesz li być wolen, gdyżeś wpadł w ręce bliźniego twego, idźże, a upokorz mu się, wziąwszy z sobą do tego twe przyjacioły.⁴ Nie dopuszczajże snowi ociążać oczu twoich, ani dosypiać powiekam twoim.⁵ Wymkni się jako sarna z ręku myśliwcowych, a jako ptak z rąk ptasznikowych.

⁶ Idźże leniwcze do mrówki, a obacz drogi jej i bądź mędrszym.⁷ Która gdyż nie ma wodza, przełożonego, ani pana.⁸ A wszakoż póki lecie, gotuje sobie pokarm, a we żniwa zgromadza żywność sobie.⁹ I długoż tak będziesz dosypiał leniwcze? I kiedyż się ocucisz ze snu swojego?¹⁰ Mało śpiąc, mało śpiąc, a niedługo ręce swe składając ku spaniu.¹¹ Otoć przyjdzie jako gość niedostatek twój, a ubóstwo twoje jako mąż zbrojny.

¹² Człowiek niepobożny, a mąż złościwy chodzi z przewrotnemi usty.¹³ Mruga oczyma, a prawie i nogami mówi, okazując palcy swemi.¹⁴ Przewrotności są w sercu jego, a na każdy czas zmyśla złości, wszczynając zwady.¹⁵ A przetoż natychmiast przyjdzie upadek jego, a z trzaskiem się obali nie mając lekarstwa.¹⁶ Sześć są rzeczy, których Bóg nienawidzi i owszem siedm, któremi się brzydzi dusza jego.¹⁷ To jest, oczyma wyniosłemi, językiem kłamliwym i rękami krew niewinną wylewającemi.¹⁸ Sercem, które wynajduje myśli złościwe i nogami, które się kwapią bieżeć ku złemu.¹⁹ Świadkiem fałszywym, który powieda kłamstwo i tym, który sieje niesnaski miedzy bracią.

²⁰ Strzeżysz synu mój rozkazania ojca twojego, a nie opuszczaj napominania matki twojej.²¹ Więżysz je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyje twojej.²² Abowiem gdy się przechadzać będziesz, poprowadzi cię; a gdy zaśniesz, będzie cię strzec; gdy się ocucisz, będzie rozmawiać z tobą.²³ Abowiem rozkazanie jest jako pochodnia, a napominanie jako światłość, a karanie z ćwiczeniem jest droga żywota.²⁴ Aby cię strzegły od niewiasty złej i od łagodnego języka niewiasty postronnej.²⁵ Nie chwytajże się w sercu twem cudności jej, a nie daj się pojmać ochędóstwu jej.²⁶ Abowiem dla niewiasty wszetecznej przyjdzie człowiek w niedostatek chleba, a niewiasta zacną myśl człowieczą ułowi.²⁷ Izaż człowiek nabierze ognia do zanadr swoich, aby nie miał spalić szaty swojej?²⁸ Izaż kto będzie chodzić po rozpalonem węglu, aby nie miał sobie nóg poparzyć?²⁹ Takżeć który wnidzie do żony bliźniego swego, a ktokolwiek się jej dotknie, zostawa winnym.³⁰ I złodziejać nie winują, jesliż co ukradnie czasu głodu ku zachowaniu zdrowia swojego.³¹ Ale gdy znalezion będzie, czyni nagrodę po siedmkroć, abo zapłaci wszytką majętnością domu swego.³² Ale który się cudzołóstwa dopuści z niewiastą, jest serca szalonego, a który się dopuści tego, traci duszę swoję.³³ Karanie i zelżywość odniesie, a pohańbienie jego nie będzie zatarte.³⁴ Abowiem mąż poruszony popędliwością miłości podejźranej, nie pofolguje czasu pomsty.³⁵ Nie przyjmie ni od kogo jednania, ani przestanie, chociażby mu też dawano nawiętsze dary.