Read the Bible

¹ Tyć też są przypowieści Salomonowe, które przepisali mężowie Ezechiasza, króla judzkiego.

² W tymci jest chwała Boża, taić słowo; a w tym jest chwała królów, badać się powieści.³ Wysokości niebieskiej i głębokości ziemie, także i serc królewskich nikt doścignąć nie może.

⁴ Odejm żużelicę od śrebra, a okaże się złotnikowi klenot.⁵ Także odejm złośnika od obliczności królewskiej, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego.

⁶ Nie czyń się zacniejszym przed królem, ani stawaj na miejscu ludzi zacnych.⁷ Abowiem lepiej jest, iż ci rzeką: Przystęp tu, a niżli by cię kto miał zelżyć przed książęciem, na którego patrzyły oczy twoje.

⁸ Nie porywaj się prędko ku swarowi, gdyż nie wiesz co byś czynić miał, gdyby cię zawstydził bliźni twój.⁹ Sprawuj rzecz twą z bliźnim swoim, a nie objawiaj tajemnice drugiemu.¹⁰ By snadź ten, który słucha, nie zestromocił cię, a nie mógłbyś ujdź pohańbienia twego.

¹¹ Jakie są jabłka złote srebrną robotą oprawione, takieć jest słowo k rzeczy powiedziane.¹² Napominanie człowieka mądrego temu, który go słucha, jest jak nausznica złota i klenoty złote.

¹³ Jako przyjemne jest mroźne zimno czasu żniwa, tak wierny poseł temu, który go posyła, bo ochładza myśl pana swojego.

¹⁴ Człowiek, który się fałszywie chlubi z swej szczodrobliwości, jest jako obłok i wiatr oprócz dżdża.

¹⁵ Książę cierpliwością bywa ubłagane, a język wdzięczny kruszy kości.

¹⁶ Jesli najdziesz miód, jedzże ileć potrzeba, byś się snadź objadszy nie zrzucił go.

¹⁷ Nie ucząszczaj nazbyt do domu bliźniego twego, by cię snadź nie miał w nienawiści z częstego bywania.

¹⁸ Człowiek, który fałszywie świadczy przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, miecz i ostra strzała.

¹⁹ Ufanie w człowieku przewrotnym czasu utrapienia, jest jako ząb wypróchniały i noga ślizająca się.

²⁰ Jako ten, który z siebie zwłóczy odzienie czasu zimna, abo leje ocet na mydło, takowyć ten jest, który śpiewa piosnki sercu utrapionemu.

²¹ Jesliże będzie łaknął ten, który cię nienawidzi, nakarmi go chlebem, a jesliby pragnął, daj mu pić wody.²² Abowiem węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan to tobie nagrodzi.

²³ Jako wiatr północny rozpędza deszcz, tak oblicze srogie język usczypliwy.

²⁴ Lepiej jest siedzieć w kącie pod dachem, niż z niewiastą swarliwą w domu przestronym.

²⁵ Poselstwo dobre z ziemie dalekiej jest jako woda chłodna człowiekowi pragnącemu.

²⁶ Jako studnica zamącona i źrzódło zepsowane, tak jest człowiek sprawiedliwy uniżający się przed złośnikiem.

²⁷ Jako nie jest rzecz dobra jeść wiele miodu, tak wywiadowanie własnej chwały nie jest chwalebne.

²⁸ Człowiek, który nie zawściąga ducha swego, jest jako miasto około którego obalą mury.