Read the Bible

¹ I rzekł Pan do Mojżesza w ty słowa:² Rozkaż Izraelitom, aby wszytki trędowate wypędzili z namiotów i wszytki, którzy cierpią płynienie przyrodzonego nasienia, także i wszytki splugawione przy umarłym.³ A wypędzicie precz za namioty, tak mężczyzny, jako i niewiasty, aby nie splugawili namiotów ludzi tych, miedzy któremi ja mieszkam.⁴ I uczynili tak Izraelczycy, a wygnali wszytki za namioty, tak jako był Pan rozkazał Mojżeszowi.⁵ K temu rzekł Pan do Mojżesza tymi słowy:⁶ Powiedz to Izraelitom: Jesliby mąż abo niewiasta dopuścili się jakiegożkolwiek człowieczeńskiego grzechu, obrażając tym Pana, tedy takowy zostanie winien.⁷ A dlategoż mają wyznać grzech swój, którego się dopuścili, a mają wrócić wcale to, w czymby winni byli, przydawszy jeszcze nad to piątą część, oddać onemu, przeciw któremu się występek stał.⁸ A jesliżby kto nie był, komu by szkoda ona miała być nagrodzona, tedy nagroda za szkodę ma być wrócona samemu Panu, a przyjdzie na kapłana, oprócz skopu ubłagania, przez którego ma ji oczyścić.⁹ Każda też ofiara ze wszytkich rzeczy poświęconych od synów Izraelskich, którą przyniosą do kapłana, tedy nań przyjdzie.¹⁰ Owa wszytki rzeczy poświęcone od kogożkolwiek, które oddawają kapłanowi, będą jego.

¹¹ A potym jeszcze rzekł tak Pan do Mojżesza:¹² Mów do synów Izraelskich a powiedz jem: Gdyby się żona czyja przeniewierzyła i wystąpiła przeciw mężowi.¹³ A iżby się z inem mężem cieleśnie złączyła, o czemby mąż jej nie wiedział, gdyż się to zataiło, że się ona nieczystoty dopuściła, świadectwa by też przeciw niej nie było, aniby jej na tym uczynku zastano.¹⁴ A iżby ją mąż jej miał za podejzraną, gdyby się ona nieczystoty dopuściła, abo żeby był o niej złego mniemania, chociażby tego uczynku winna nie była.¹⁵ Tedy mąż on przywieść ma żonę swą do kapłana, przyniózszy z nią ofiarę jej, to jest dziesiątą część efa mąki jęczmiennej, do której nie ma kłaść ani oliwy, ani kadzidła, abowiem jest ofiara podejzranej miłości przywodząca grzech na pamięć.¹⁶ A tak ją kapłan przywiedzie i postawi przed oblicznością Pańską.¹⁷ I wziąwszy wody świętej w gliniane naczynie, nabrawszy prochu z pawimentu w przybytku, nasypie go do onej wody.¹⁸ Potym niewiastę postawi przed Panem odkrywszy głowę jej, tamże jej da w ręce ofiarę przypominania, która ofiara jest za podejzraną miłość, a kapłan będzie miał w ręku wodę gorzką przeklęctwa.¹⁹ I obowiąże przysięgą niewiastę onę temi słowy: Jesliż się z nikiem nie złączyła, a niż się nieczystoty nie dopuściła przeciw mężowi swemu, tedy bądź nienaruszoną od tej wody gorzkiej przeklęctwa.²⁰ Ale jesliżeś ustąpiła od męża swego a nieczystoty się ważyła, iż z tobą spał kto iny oprócz męża twego.²¹ (A tuć ma przysięgą przeklęctwa kapłan obowiązać niewiastę onę, mówiąc jej) Niechaj cię poda Pan pod przeklęctwo, a w przysłowie złorzeczeństwa miedzy twym ludem, abyć łono wypadło, a iżby opuchł żywot twój.²² A ty wody przeklęte niech przenikną wnętrzności twe, abyć żywot opuchł, a łono twe żeby wypadło. Na to niewiasta ma odpowiedzieć: Amen, amen.²³ Tedy ty przeklęctwa napisze na księgach, a omyje je oną wodą gorzką.²⁴ A onej wody gorzkiej przeklęctwa da się napić niewieście, aby ją przeniknęły wody przeklęctwa, a obróciły się jej w gorzkość.²⁵ Potym weźmie kapłan z rąk niewiasty onej ofiarę podejzranej miłości, a będzie ją podnosił przed Panem, a potym ofiarował na ołtarzu.²⁶ Weźmie też kapłan garść ofiary onej ku kadzeniu, a spali ją na ołtarzu, potym się da napić wody niewieście.²⁷ A gdy się ona napije wody, jesliż się nieczystoty dopuściła a wystąpiła przeciw mężowi swemu, tedy ona woda przeklęctwa obróci się jej w gorzkość i spuchnie jej żywot, a wypada łono jej, tak iż niewiasta ona w złorzeczeństwie będzie miedzy ludem swojem.²⁸ A jesliż niewiasta od onej niecnoty czysta będzie, tedy jej to nic nie zaszkodzi i będzie miała płód.²⁹ Tać tedy jest ustawa około podejzranej miłości, gdyby niewiasta ustąpiła od męża swego, a nieczystoty się dopuściła.³⁰ A gdyby mąż ruszon był złym mnimaniem o żenie swojej, a przed Panem ją postawił, a kapłan się też tak z nią obchodził wedle wszytkiej ustawy tej.³¹ Mąż tedy on nic winien nie zostanie, ale niewiasta odniesie na sobie złość swoję.