Read the Bible

¹ I przydało się miesiąca Nisan, roku dwudziestego za panowania Artakserksesa króla, iż przed nim wino stało. Tedym ja je wziąwszy, podał królowi, a nie widział mię nigdy tak smętnego.² Tedy król rzekł ku mnie: Przecz tak masz smętną postawę, gdyż nie chorujesz? Nie możeć to być, iż musisz mieć w sercu coś złego. A przetożem się ja zlękł barzo.³ Rzekłem po tym ku królowi: Niechaj król będzie zdrów na wieki. Ale jakoż oblicze moje nie ma być smętne, gdyż miasto i miejsce grobów ojców moich poborzone jest, a brany jego ogniem popalone?⁴ Tedy rzekł król ku mnie: Czegoż ty wżdy żądasz? A jam się na ten czas modlił ku Bogu niebieskiemu.⁵ Zatym żem odpowiedział królowi: Jesliżeć się to podoba królu, a jesliś łaskaw na mię służebnika twego, pośliż mię do Judy do miasta, kędy są groby ojców moich, abym go poprawił.⁶ Na to mi król odpowiedział, gdzie tuż przy nim siedziała i królowa: Jakoż tam długo zmieszkasz na tej drodze? I jako się rychło wrócisz? Spodobało się to tedy królowi i odprawił mię, a jam temu zamierzył pewny czas.⁷ I rzekłem królowi: Jesliżeć się tak zda królu, tedy mi niechaj dadzą listy do książąt, którzy są za rzeką, aby mię przeprowadzili, ażbych przyszedł do Judy.⁸ Przy tym list do Azafa, który trzyma straż lasów królewskich, aby mi dał drzewa ku budowania bran pałacu, który jest przy kościele i na mury miesckie, a na dom, do którego przyjdę. I dał mi król wszytko za łaską Boga mego, którą nade mną okazał.

⁹ A gdym przyszedł do starost za rzeką, oddałem listy królewskie. A posłał też był ze mną król rotmistrze i jezdne.¹⁰ Co gdy usłyszał Sanaballat Horonitczyk i Tobiasz, on sługa Amonitczyk, barzo się im to nie podobało, iż przyszedł człowiek, który się starał o dobre synów izraelskich.¹¹ A przetożem przyszedł do Jeruzalem i mieszkałem tam przez trzy dni.¹² Wstałem potym w nocy z trochą ludzi i nie oznajmiłem tego żadnemu, co Bóg mój podał do serca mego, abym uczynił w Jeruzalem; nie miałem też z sobą żadnego bydlątka, jedno to, na któremem siedział.¹³ I wyszedszy nocą z brany nad doliną przeciwko studniej Smokowej i do brany, gdzie gnoje wymiatano, oglądałem mury jerozolimskie, które były odleciały i brany jego, które były popalone.¹⁴ Potymem przyszedł ku branie u studniej i do stawu królewskiego, gdzie nie było miejsca gdzie bych był miał przejechać na bydlęciu swoim.¹⁵ I przeprawiłem się w nocy przez potok, a oględowałem mury, stądem się zasię wróciwszy, przyszedł do brany nad doliną i wszedłem do miasta.¹⁶ A wszakoż przełożeni nie wiedzieli gdziem ja był wyjechał i com czynił i owszem, ani Żydom, ani kapłanom, ani przedniejszym, ani przełożonym, ani żadnemu rzemieśnikowi tego dotąd nie oznajmił.¹⁷ Przetożem rzekł do nich: Widzicie w jakiemechmy są uciśnieniu i jako jest spustoszone Jeruzalem, jako też są popalone brany jego, pódźcież a pobudujmy mury jerozolimskie, abychmy nie byli więcej w tej zelżywości.¹⁸ Nad tom im oznajmił, że łaska Boga mego była nade mną, przytym i słowa, które mi król powiedział. A także wszyscy rzekli: Idźmyż, a budujmy. I zmocnili ręce swe ku dobremu.¹⁹ Co słysząc Sanaballat Horonitczyk i Tobiasz sługa Ammonitczyk i Gesem Arabczyk, szydzili z nas a nagrawali nas tak mówiąc: Cóż to jest za rzecz, którąście zaczęli? Izali to nie dlatego, abyście odstąpili od króla?²⁰ Alem ja im na to odpowiedział: Bóg niebieski poszczęści nam, a tak my służebnicy jego śpieszno budować będziemy. Ale wy z nami nie macie działu, ani prawa, ani pamiątki w Jeruzalem.