Read the Bible

¹ Biada mnie, iżem się stał jako owoc, który zbierają lecie i gdy sprzątają z winnic, a nie znajdzie się żadne grono ku jedzeniu, gdyż pragnęła dusza moja owocu napierwszego.² Zginął miłosierny na ziemi, a nie masz żadnego dobrego miedzy ludźmi, wszyscy czyhają na krew, a każdy siecią łapa brata swego.³ Ćwiczą ręce swe ku sprawowaniu złości; książę żąda, a sędzia sądzi dla poczty, a przełożeni mówią złość dusze swej i twierdzą ją.⁴ Który jest miedzy nimi nalepszy, jest jako oset, a on, który jest sprawiedliwy, jest ostrzejszy niż płot cierniowy. Dzień stróżów twoich, a dzień nawiedzenia twego przyszedł, terazże też przyjdzie zginienie ich.⁵ Nie wierzcie przyjacielowi, a nie ufajcie bratu w leciech starszemu; strzeż drzwi ust twoich przed tą, która się kładzie na piersiach twoich.⁶ Abowiem syn na ojca nic nie da, a córka sprzeciwi się matce swej; niewiastka odporna jest świekrze, a człowiekowi nieprzyjacielmi są domownicy jego.

⁷ Ale ja pojzrę do Pana i oczekawać będę Boga zbawienia mego, a Bóg mój wysłucha mię.⁸ Nie wesel się nieprzyjaciółko moja ze mnie, iżem się powalił, oto wstanę. Bo chociaż w ciemnościach siędę, a wszakoż Pan jest światłością moją.⁹ Odniosęć ja gniew Pański, bowiemem jemu zgrzeszył, aż rozsądzi sprawę moję, a wykona sąd mój i wywiedzie mię na jaśnią, gdzie oglądam sprawiedliwość jego.¹⁰ I będzie patrzyć nieprzyjaciółka moja, a zawstydzi się; ta co ku mnie mówiła: I gdzież jest Pan, Bóg twój? Oto oczy moje na nię patrzać będą, kiedy wkrótce będzie podeptana jako błoto na ulicach.¹¹ Dnia onego, w który Pan pobuduje parkany twoje, oddalon będzie od ciebie zakon.¹² Tegoż czasu przyjdą do ciebie a Assyryjej i z miast obronnych, aż do rzeki i do Morza Zachodniego i od góry do góry.¹³ I będzie spustoszona ziemia dla tych, co mieszkają w niej i dla owoców wynalazków ich.

¹⁴ Paś lud twój laską twą i trzodę dziedzictwa twego, która osobno w lesie mieszka i na pośród góry Karmel; niech je pasa w Basan i w Galaad tak, jako z staradawna.¹⁵ Ukażę im dziwne rzeczy, tak jako na on czas, gdyście z Egiptu wyszli.¹⁶ Narodowie oglądają, a zawstydają się ze wszytką mocą swoją. Zatkają sobie usta rękami, a uszy ich ogłuszeją.¹⁷ Będą lizać proch jako wąż, a ruszą się z mieszkania swego, jako gadziny ziemskie; ulękną się przed Panem, Bogiem naszym i bać się ciebie będą.¹⁸ I któryż jest Bóg podobny tobie, co by miał odpuścić grzech i co by przebaczał przestępstwa ostatków dziedzictwa swego? Który nie zatrzymawa na wieki gniewu swego, abowiem się kocha w miłosierdziu.¹⁹ Nawróci się, a zmiłuje się nad nami; zatłumi nieprawości nasze, a wrzuci w głębią morską wszytki grzechy nasze.²⁰ Podasz prawdę Jakubowi, a miłosierdzie Abrahamowi, któreś poprzysiągł zdawna ojcom naszym.