Read the Bible

¹ A była wielka noc i święto przaszników po dwu dni i szukali książęta kapłańskie i doktorowie, jakoby go zdradą pojmawszy, zabili.² Wszakoż mówili: Nie w święto, aby nie był rozruch miedzy ludem.³ Gdy tedy był w Betanijej, w domu Szymona trędowatego, gdy siedział, przyszła niewiasta mając słojek alabastrowy olejku spikanardowego, barzo drogiego, a stłukszy alabastr, wylała ji na głowę jego.⁴ I byli niektórzy co się gniewali sami w sobie, a mówili: Naczże się stała utrata olejku tego?⁵ Abowiem to możono przedać więcej niż za trzysta pieniędzy i rozdać ubogiem i zgrzytali na nię.⁶ Tedy Jezus rzekł: Dajcie jej pokój i przeczże ją frasujecie? Dobryć uczynek przeciwko mnie uczyniła.⁷ Bo zawżdy ubogie będziecie mieć z sobą i kiedykolwiek zachcecie, możecie im dobrze czynić, lecz mnie nie zawżdy mieć będziecie.⁸ Co mogła, to uczyniła, abowiem w czas uprzedziła pomazać ciało me ku pogrzebowi.⁹ Zaprawdę powiedam wam: Kędyżkolwiek opowiedana będzie ewanjelija ta po wszytkim świecie, też co ta uczyniła powiedzą na pamiątkę jej.¹⁰ Tedy Judasz Iszkariot, jeden ze dwunaście, przyszedł do książąt kapłańskich, aby go im wydał.¹¹ To gdy oni usłyszeli, uradowali się i obiecali mu dać pieniądze, a przetoż czyhał na czas, jakoby go był wydał.

¹² Pierwszego tedy dnia przaszników, gdy obchodzili wielką noc, rzekli mu zwolennicy jego: Gdzież chcesz, abychmyć szedszy nagotowali używać wielkiej nocy?¹³ A tak posłał dwu z swych zwolenników i rzekł im: Idźcie do miasta, a potka się z wami niektóry niosąc dzban wody. Idźcież za nim.¹⁴ I gdziekolwiek wnidzie, powiedzcież gospodarzowi: Mistrz mówi: Gdzież jest gospoda, kędy będę pożywał wielkiej nocy z zwolenniki mojemi?¹⁵ A onci wam ukaże salę wielką, obitą i przygotowaną, tamże nagotujcie.¹⁶ Odszedszy tedy zwolennicy, przyszli do miasta i nalezli wszytko, jako im powiedział i nagotowali wielką noc.¹⁷ A gdy k wieczoru było, przyszedł ze dwiemanaście.¹⁸ Potym gdy siedzieli i jedli rzekł Jezus: Zaprawdę wam powiedam, jeden z was zdradzi mię, który je ze mną.¹⁹ Tedy oni poczęli być smętni i mówili mu z osobna: Azali ja? A drudzy: Aza ja?²⁰ Lecz on im odpowiedziawszy rzekł: Jeden ze dwunaście, który ze mną macza w misie.²¹ Aczci Syn człowieczy idzie, jako o nim jest napisano; ale biada człowiekowi onemu, przez którego Syn człowieczy będzie wydan! Dobrzesz było, by się był człowiek on nie narodził.²² A gdy jeszcze jedli, wziął Jezus chleb, a błogosławiąc łamał i dał im mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje.²³ I wziąwszy kubek, a uczyniwszy dzięki, dał im i pili z niego wszyscy.²⁴ Zatymże im rzekł: To jest krew moja nowego testamentu, która za wiele ich bywa wylana.²⁵ Zaprawdę powiedam wam: Nie będę dalej pił z owocu winnego, aż do onego dnia, gdy je nowe pić będę w królestwie Bożym.²⁶ A odśpiewawszy pieśń, weszli na Górę Oliwną.²⁷ Tedy do nich rzekł Jezus: Wszyscy się zgorszycie we mnie tej nocy. Bo jest napisano: Uderzę pastyrza, a będą rozproszone owce.²⁸ Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilejej.²⁹ Ale mu Piotr powiedział: Chociażby się też wszyscy zgorszyli, aleć ja nie.³⁰ Rzekł mu tedy Jezus: Zaprawdę powiedam, iż dziś tej nocy pierwej niż dwakroć kur zapoje, trzykroć się mnie zaprzesz.³¹ Ale on tym więcej mówił: By potrzeba i umrzeć mi z tobą, nie zaprzę się ciebie, a także też i wszyscy mówili.

³² A tak przyszli na miejsce, które zwano Getsemane. Tedy rzekł swym zwolennikom: Siedźcie tu, póki się ja modlić będę.³³ I wziąwszy Piotra i Jakuba i Jana z sobą, począł się lękać i ciężko smucić.³⁴ Mówiąc ku nim: Barzo smutna jest dusza ma aż do śmierci, zostańcież tu, a czujcie.³⁵ Odszedszy tedy maluczko, padł na ziemię i modlił się, jesliby być mogło, aby od niego odeszła godzina ona.³⁶ I mówił: Abba Ojcze! Wszytkoć tobie jest podobne, przenieś ode mnie ten kubek; wszakże nie to, co ja chcę, ale co ty chcesz.³⁷ Zatym przyszedł a znalazł je śpiące i rzekł Piotrowi: Szymon śpisz? Nie mógłżeś ze mną czuć jednę godzinę?³⁸ Czujcież, a módlcie się, byście nie przyszli w pokuszenie. Aczci duch jest prędki, ale ciało mdłe.³⁹ I wróciwszy się zasię, modlił się mówiąc onyż słowa.⁴⁰ A wróciwszy się, nalazł je zasię śpiące, bo oczy ich były ociążone, ani wiedzieli, coby mu odpowiedzieć.⁴¹ I przyszedł po trzecie, a rzekł im: śpicież dalej i odpoczywajcie. Dosyć ci. Przyszłać godzina, oto będzie wydan Syn człowieczy w ręce grzesznych.⁴² Wstańcież a pódźmy! Oto który mię wydawa, blisko jest.

⁴³ I wnet, pokąd to jeszcze mówił, przyszedł Judasz, który był jeden ze dwunaście, a z nim wielki poczet, z mieczmi i z kijmi od książąt kapłańskich, od doktorów i od starszych.⁴⁴ A ten, co go wydał, dał im był znak społeczny mówiąc: Któregoć ja kolwiek pocałuję, tenci jest. Imajcież go, a wiedźcie bezpiecznie.⁴⁵ A tak przyszedszy, natychmiast się przystąpił k niemu i rzekł mu: Mistrzu, Mistrzu! I pocałował go.⁴⁶ Tedy się nań rękami swemi rzucili i pojmali go.⁴⁷ A niektóry z tych, co stali, dobywszy miecza, uderzył sługę książęcia kapłańskiego i uciął mu ucho.⁴⁸ Wszakoż Jezus odpowiedziawszy rzekł im: Jakoby na zbójcę wysliście z mieczmi i z kijmi pojmać mię.⁴⁹ Na każdymci dzień był u was w kościele ucząc, a wżdyście mię nie pojmali, lecz się to dzieje, aby się wypełniły Pisma.⁵⁰ A tak zostawiwszy go, wszyscy uciekli.⁵¹ Ale niektóry młodzieniaszek szedł za nim obwinąwszy się prześcieradłem na nagie ciało i pojmali go młodzieńcy.⁵² Ale on porzuciwszy prześcieradło nago im uciekł.

⁵³ Tedy wiedli Jezusa do nawyższego kapłana, a zeszły się z nim wszytki książęta kapłańskie i starszy i doktorowie.⁵⁴ A Piotr za nim szedł z daleka, aż w dwór książęcia kapłańskiego i siedział z służebniki grzejąc się u ognia.⁵⁵ I szukali książęta kapłańskie i wszytko zgromadzenie przeciw Jezusowi świadectwa, aby go na śmierć zdali, ale nie naleźli.⁵⁶ Abowiem wiele ich przeciw jemu mówili fałszywe świadectwa, ale świadectwa ich zgodne nie były.⁵⁷ Tedy niektórzy powstawszy, fałszywe świadectwo przeciw jemu wznosili mówiąc:⁵⁸ My słyszelichmy gdy mówił: Ja rozwalę kościół ten, który jest rękami zbudowany, a w trzech dnioch iny nie ręką uczyniony zbuduję.⁵⁹ Lecz ani i tak świadectwo ich zgodne było.⁶⁰ I powstawszy w pośrzodek nawyższy kapłan pytał Jezusa mówiąc: Nicże nie odpowiedasz? Coż ci przeciw tobie świadczą?⁶¹ Ale on milczał, a nic nie odpowiedział. Potym go pytał nawyższy kapłan i rzekł mu: I tyżeś jest on Krystus, Syn Błogosławionego?⁶² A Jezus rzekł: Jam jest i ujzrycie Syna człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej i przychodzącego z obłoki niebieskimi.⁶³ Rozdarszy tedy kapłan nawyższy swe szaty rzekł: Cóż nam jeszcze potrzeba świadectwa?⁶⁴ Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż się wam zda? A oni wszyscy skazali przeciw jemu, że jest winien śmierci.⁶⁵ I poczęli nań niektórzy plwać i zakrywać oblicze je, a dawając mu policzki, mówili mu: Gadajże! Służebnicy też bili go kijmi.

⁶⁶ A gdy Piotr był w dworze na dole, przyszła jedna z służebnic nawyższego kapłana.⁶⁷ I ujzrawszy Piotra, a on się grzeje, patrząc nań mówiła: I tyś był z Jezusem Nazareńskim.⁶⁸ Ale on zaprzał mówiąc: Nie znam go, ani wiem, co ty mówisz. I wyszedł precz do sieni, a kur zapiał.⁶⁹ Tedy służebnica, która go zasię widziała, poczęła mówić tym, którzy stali: I tenci jest z onych.⁷⁰ A on zasię zaprzał. I potym zaś maluczko, którzy tam stali, rzekli Piotrowi: Wieręś i ty z onych, boś i Galilejczyk i mowa twa jest podobna.⁷¹ Tedy się począł kląć i przysięgać mówiąc: Nie znamci człowieka tego, o którym powiedacie.⁷² Tedy powtóre kur zapiał i wspomniał Piotr słowa, które mu mówił Jezus, że pierwej niż kur dwakroć zapoje, trzykroć się mnie zaprzesz, a zamysliwszy się, płakał.