Read the Bible

¹ Początek ewanjelijej Jezusa Krystusa, Syna Bożego.² Jako napisano jest w prorocech: Oto ja posyłam posła mego przed oblicznością twoją, który zgotuje drogę twą przed tobą.³ Głos wołającego na puszczy ten jest: Gotujcie drogę Pańską, czyńcie proste ścieżki jego.⁴ I był Jan na puszczy krzcząc, a opowiedał krzest uznania ku odpuszczeniu grzechów.⁵ Wyszła tedy wszytka ziemia judzka ku niemu i Jerozolimczycy, a wszyscy od niego krzczeni byli w rzece Jordanie, wyznawając grzechy swoje.⁶ A Jan obłóczył się w sierść wielbłądzą i pasem skórzanym około biódr swych, a jadał szarańczę i miód leśny.⁷ I kazał mówiąc: Idzieć za mną ten, który możniejszy jest niżli ja, któremum ja niegodzien, nakłoniwszy się, rozwiązać rzemyka trzewików jego.⁸ Aczciem ja was krzcił wodą, aleć on będzie was krzcił Duchem świętym.

⁹ I stało się na on czas, iż Jezus przyszedł od Nazaret miasta galilejskiego, a okrzczon jest od Jana w Jordanie.¹⁰ Który jako skoro wyszedł z wody ujzrał, iż się rozstępowało niebo, a Ducha jako gołębicę nań zstępującego.¹¹ I stał się głos z nieba mówiąc: Tyś jest on namilszy Syn mój, na którym ja przestawam.¹² A natychmiast Duch wyrzucił ji na puszczą.¹³ I był tam na puszczy przez czterdzieści dni, będąc kuszon od Szatana i był z źwierzęty, a aniołowie służyli jemu.

¹⁴ Potym, gdy Jan był wydan, przyszedł Jezus do Galilejej, opowiedając ewanjeliją królestwa Bożego.¹⁵ A mówiąc: Wypełnił się czas i przybliża się królestwo Boże. Uznajcież się, a wierzcie ewanjelijej.¹⁶ Przechadzając się tedy nad Morzem Galilejskim, ujzrał Szymona i Andrzeja, brata jego, iż zarzucali sieci do morza, bo byli rybitwi.¹⁷ Ku którym rzekł Jezus: Pódźcie za mną, a ja uczynię, iż będziecie rybitwi ludzkimi.¹⁸ Oni tedy natychmiast opuściwszy sieci swe, szli za nim.¹⁹ Stamtąd odszedszy maluczko, ujzrał Jakuba, syna Zebedeuszowego, i Jana, brata jego, którzy oprawowali sieci swe w łodzi.²⁰ I wnet ich zawołał, a oni zostawiwszy ojca swego w łodzi z najemniki, poszli za nim.²¹ Potym weszli do Kapernaum, a wnet w sabat wszedszy do bożnice, uczył.²² I zdumiewali się na naukę jego, abowiem je uczył jako mając zwierzchność, a nie tak jako nauczycielowie.

²³ A był w bożnicy ich człowiek, w którym był duch nieczysty, tenże zawołał.²⁴ Mówiąc: Ach! Cóż tobie do nas Jezusie Nazareński? Przyszedłeś, abyś nas wytracił? Znam cię, ktoś jest, to jest, on święty Boży.²⁵ I sfukał go Jezus mówiąc: Milczże, a wynidź od niego.²⁶ Tedy rozdarszy go duch nieczysty wołał głosem wielkim, a wyszedł od niego.²⁷ I ulękli się wszyscy tak, iż miedzy sobą pytali mówiąc: I cóż to jest? A co to za nowa jest nauka? Iż mocą też i duchom nieczystym rozkazuje, a są posłuszni jemu?²⁸ A tak o nim przyszła sława po onej wszytkiej krainie podległej Galilejej.

²⁹ I natychmiast wyszedszy z bożnice, przyszli do domu Szymonowego i Andrzejowego, z Jakubem i z Janem.³⁰ A świekra Szymonowa leżała w febrze, o której mu wnet powiedziano.³¹ Tedy przyszedszy wzwiódł ją, ująwszy za rękę; a natychmiast ją febra opuściła, a ona służyła im.³² A już w wieczór, gdy słońce zachodziło, przywodzili do niego wszytki niemocne i opętane.³³ A wszytko miasto zbieżało się ku drzwiam.³⁴ I uzdrawiał wiele tych, którzy rozlicznymi niemocami złożeni byli, a wyrzucił wiele diabłów, nie dopuszczając mówić diabłom, żeby go znać mieli.³⁵ Gdy potym wstał barzo rano, dobrze przed świtaniem wyszedł precz, a szedł na pustynią i tam się modlił.³⁶ A za nim szli Szymon i ci, którzy przy nim byli.³⁷ Którzy gdy go znaleźli rzekli k niemu: Wszyscy cię szukają.³⁸ Tedy im on rzekł: Idźmy do bliższych miasteczek, abych też i tam kazał, abowiemciem dlatego wyszedł.³⁹ I kazał w bożnicach ich po wszytkiej Galilejej, wyrzucając diabelstwa.

⁴⁰ Zatym przyszedł trędowaty, prosząc go a upadając u kolan jego i mówiąc k niemu: Jesliż chcesz, możesz mię oczyścić.⁴¹ A tak Jezus ruszony miłosierdziem, ściągnąwszy rękę dotknął się go mówiąc ku niemu: Chcę, bądźże oczyścion!⁴² A gdy to on rzekł, natychmiast trąd zginął z niego i był oczyścion.⁴³ I zagroziwszy mu, Jezus natychmiast go odprawił.⁴⁴ I rzekł k niemu. Strzeżże, abyś nikomu nic nie powiedał, ale idź, a ukaż się sam kapłanowi, ofiarowawszy za oczyścienie twe to, co rozkazał Mojżesz, ku świadectwu im.⁴⁵ Ale on odszedszy, począł wiele opowiedać a tę rzecz rozsławiać tak, iż już Jezus nie mógł jawnie wnidź do miasta, ale był na stronie na miejscach pustych, gdzie się zewsząd schadzali do niego.