Read the Bible

¹ Stało się po tym, iż on w sabat wtóry po pirwszym szedł przez zboża i uczniowie jego wyrywali kłosy i jedli je trąc je rękoma.² Tedy niektórzy z faryzeuszów mówili im: Przeczto czynicie, czego się w święta czynić nie godzi?³ Ale Jezus odpowiedziawszy rzekł do nich: Izaliście tego nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był łaknącym i z onymi, którzy z nim byli.⁴ Jako wszedł do domu Bożego i wziął chleby pokładne a jadł, dawając też i tym, którzy z nim byli? Których to chlebów nie godziło się jadać, jedno samym kapłanom.⁵ I mówił do nich: Syn człowieczy jestci też Panem szabatu.⁶ I stało się w drugi szabat, iż wszedł do bożnice a uczył i był tam niektóry, co miał prawą rękę uschłą.⁷ Pilnowali go tedy doktorowie i faryzeuszowie, jesliby był w szabat uzdrawiał, aby nalezli przyczynę skargi przeciw jemu.⁸ Ale on wiedział mysli ich i rzekł człowiekowi, który miał rękę uschłą: Wstań a stań pośrzodku. A tak on wstawszy stanął.⁹ Zatym do nich rzekł Jezus: Spytam was o niektórą rzecz: Słuszyli w szabat czynić dobrze czyli źle? Zachowaćli człowieka, czy stracić?¹⁰ A tak pojzrawszy po wszytkich rzekł człowiekowi: Wyciągni rękę twoję! A on tak uczynił i wrócona mu jest ręka jego tak zdrowa, jako i druga.¹¹ Tedy oni będąc pełni szaleństwa, rozmawiali jedni z drugimi, coby uczynić Jezusowi.

¹² I stało się tegoż czasu odszedł na górę ku modleniu i nocował tam modląc się Bogu.¹³ A gdy był dzień, przyzwał zwolenników swych, a wybrawszy z nich dwanaście, które nazwał apostoły.¹⁴ Szymona, którego nazwał Piotrem i Andrzeja, brata jego, Jakuba, Jana, Filipa i Bartłomieja.¹⁵ Mateusza i Tomasa, Jakuba, Alfeuszowego syna, i Szymona, którego zową Zelotes.¹⁶ Judę, brata Jakubowego, i Judasza Iskariota, który też był zdrajcą.¹⁷ Potym zstąpił z nimi, a stanął na równinie w polu, i poczet zwolenników jego i wielkie mnóstwo ludu ze wszytkiego Judy i z Jeruzalem i z krain pomorskich i z Tyru i z Sydonu, co się schodzili, aby go słuchali i byli uzdrowionemi od niemocy swych.¹⁸ I którzy też przykrości cierpieli od duchów nieczystych, uzdrowieni bywali.¹⁹ Owa się wszytka wielkość ludzi starała, jakoby się go dotknąć, abowiem moc wychodziła od niego i uzdrawiał wszytki.

²⁰ A tak podnióższy oczu swych na zwolenniki swoje mówił: Szczęsliwi ubodzy, boć wasze jest królestwo Boże.²¹ Szczęsliwi, którzy teraz łakniecie, bo będziecie nasyceni; szczęsliwi, którzy płaczecie teraz, bo się śmiać będziecie.²² Szczęsliwi będziecie, gdy was nie będą nawidzieć ludzie i wyłączą was a będą was sromocić, a imię wasze wyrzucać będą jako złe, dla Syna człowieczego.²³ Weselcież się dnia onego i radość okazujcie, boć oto nagroda wasza jest obfita w niebiosach; takci też i prorokom czynili ojcowie ich.²⁴ Ale biada wam bogaczom, boście już odniesli pociechę waszę.²⁵ Biadaż wam, którzyście napełnieni, abowiem łaknąć będziecie; Biadaż wam, którzy się teraz śmiejecie, bo będziecie narzekać i płakać.²⁶ Biadaż wam, gdy ludzie wszyscy dobrorzeczyć wam będą, abowiemci też toż czynili fałesznym prorokom ojcowie ich.

²⁷ Aleć wam powiedam, którzy słuchacie: Miłujcież nieprzyjacioły wasze, czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą.²⁸ Dobrorzeczcie tym, co was przeklinają, a módlcie się za tymi, którzy was drażnią.²⁹ Temu, który by cię uderzył po czeluści, podaj i drugą i temu, któryćby brał płaszcz i sukniej nie zbraniaj.³⁰ Każdemu, który by cię ocz prosił, daj, a temu, co od ciebie rzeczy twe pobierze, nie upominaj się.³¹ I jako chcecie, aby wam ludzie czynili, także też im i wy czyńcie.³² Bo jesliż miłujecie ty, którzy was miłują, co za łaskę mieć będziecie? Abowiemci i grzesznicy miłują ty, od których miłowani bywają.³³ A jesli dobrze czynicie tym, którzy wam dobrze czynią, cóż za łaskę mieć będziecie? Abowiemci i grzesznicy toż czynią.³⁴ A jesli pożyczacie tym, od których się nadziewacie odebrać, cóż za łaskę mieć będziecie? Abowiemci i grzesznicy grzesznikom pożyczają, aby równo odebrali.³⁵ Miłujcież tedy nieprzyjacioły wasze i czyńcie im dobrze i pożyczajcie nic się z tego nie nadziewając, tedyć będzie wielka nagroda wasza, a będziecie synowie onego Nawyższego. Abowiemci on jest dobrotliwy przeciw niewdzięcznikom i złośnikom.³⁶ A tak bądźcie miłosierni, jako i Ociec wasz miłosierny jest.

³⁷ Nie sądźcież, a nie będziecie sądzeni; nie skazujcie, a nie będziecie skazani; rozwięzujcie, a będziecie rozwiązani.³⁸ Dajcież, a będzie wam dano, miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i opływającą dadzą w zanadrza wasze. Abowiem tąż miarą, którą mierzycie, tąż wam zasię drudzy odmierzą.³⁹ I powiedział im podobieństwo: Izali może slepy slepego prowadzić? Azaż nie obadwa w dół wpadną?⁴⁰ Nie jestci uczeń nad mistrza swego, ale któżkolwiek chce być uczniem doskonałym, ma być jako mistrz.⁴¹ Ale czemuż upatrujesz paździorko w oku brata twego, a tramu, który masz w oku własnym, nie baczysz?⁴² Abo jako możesz rzec bratu twemu: Bracie! Dajci wyrzucę paździoro, które jest w twym oku, gdyż tramu, który jest w twym oku nie baczysz. Pokryty człowiecze! Wyrzuć wprzód tram on z oka twego, a tedy przypatrzysz się, abyś wyrzucił paździorko, które jest w oku brata twego.⁴³ Abowiemci drzewo dobre nie przynasza owocu złego, ani drzewo napruchniałe owocu dobrego.⁴⁴ Gdyż każde drzewo z własnego owocu poznawają. Boć też nie zbierają z ciernia fig, ani ze krza zbierają grona.⁴⁵ Człowiek dobry z dobrego skarbu serca swego, podawa rzeczy dobre, a zły człowiek ze złego skarbu serca swego podawa złą rzecz; abowiem z obfitości serca mówią usta jego.⁴⁶ Przeczże mię tedy zowiecie: Panie, Panie! A tego nie czynicie, co powiedam?⁴⁷ Któżkolwiek przychodzi do mnie, a słucha słów mych i czyni im dosyć, okaże wam komu jest podobnym.⁴⁸ Podobny jest człowiekowi dom budującemu, który wykopawszy i wybrawszy głęboko zakłada grunty na opoce, a gdy wzbiera powódź otrąca się rzeka o on dom, ale go nie może poderwać; bo jest założony na opoce.⁴⁹ Ten zasię, który słucha a nie czyni, podobien jest człowiekowi, który buduje dom swój na ziemi bez gruntu, a który gdy się rzeka otrąci, natychmiast się obalił i stał się wielki upad domu onego.