Read the Bible

¹ Tedy Jezus będąc pełen Ducha świętego, wrócił się od Jordanu i przywiedzion jest od tegoż Ducha na puszczą.² Będąc przez czterdzieści dni kuszon od diabła, ani jadł nic przez ony dni, ale gdy się ony skończyły, po tym łaknął.³ Rzekł mu tedy diabeł: Jesliś jest Syn Boży, rzecz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.⁴ Ale Jezus odpowiedając mu rzekł: Napisano jest, iż nie chlebem samym żywie człowiek, ale wszelkiem słowem Bożem.⁵ Zatym gdy go wwiódł diabeł na górę wysoką, ukazał mu wszytki królestwa ziemskie w jednejże chwilce.⁶ I rzekł mu diabeł: Te wszytkę moc dam tobie i chwałę tych królestw, bo mi jest podana, a komu jedno chcę, dawam ją.⁷ A tak będzieszli ty mnie chwalił, będąć twoje wszytki.⁸ Na to Jezus odpowiedziawszy rzekł mu: Odejdź precz ode mnie Szatanie! Abowiemci napisano: Będziesz Pana, Boga twego, chwalił i jemu samemu służył.⁹ Wiódł go potym do Jeruzalem, a postawił go na szczytu kościelnym i rzekł mu: Jesliś jest Syn Boży, rzuć się sam stąd na dół.¹⁰ Abowiemci jest napisano: Że aniołom swoim rozkazał o tobie, aby cię strzegli.¹¹ A iż cię na ręku podniosą, żebyś kiedy nie obraził o kamień nogi twojej.¹² Tedy Jezus odpowiedziawszy rzekł mu: Rzeczonoć jest: Nie będziesz kusił Pana, Boga twego.¹³ A gdy się skończyła wszytka pokusa, odszedł diabeł na czas od niego.

¹⁴ A tak Jezus wrócił się z mocą Ducha do Galilejej, a przyszła o nim sława po wszytkiej okolicznej krainie.¹⁵ Abowiem on uczył w bożnicach ich tak, iż go wszyscy wysławiali.¹⁶ Potym przyszedł do Nazaret, gdzie był wychowan i wszedł według zwyczaju swego w dzień szabatny do bożnice i powstał, aby czytał.¹⁷ Podano mu tedy księgi Ezajasza proroka, a gdy je otworzył, znalazł miejsce, w którym było napisano:¹⁸ Duch Pański nade mną; dlatego iż mię pomazał, abych opowiedał ewanjeliją ubogim; posłał mię, abych uzdrowił skruszone na sercu, abych opowiedział więźniom wyzwolenie, a slepym naprawienie wzroku, ażebych złamane wypuścił na wolność.¹⁹ Abych opowiedział rok Pański wdzięczny.²⁰ Zamknąwszy potym księgi, gdy je wrócił słudze, siadł; a wszytcy w bożnicy pilnie się mu przypatrowali oczyma swemi.²¹ I począł do nich mówić: Dziś-ci się to Pismo wypełniło, coście wy słyszeli.²² Wszyscy tedy dawali mu swe świadectwo, dziwując się onym słowam pełnym wdzięczności, które pochodziły z ust jego, a mówili: Izaż ten nie jest syn Józefów?²³ Zatym rzekł do nich: Iście wy mnie rzeczecie tę przypowieść: Lekarzu! Uzdrów samego siebie! Wszytko, cochmy słyszeli, iż się stało w Kapernaum, uczyńże i tu w ojczyźnie twojej.²⁴ Tedy rzekł: Zaprawdę wam powiedam: Żaden prorok nie jest przyjemnym w ojczyznie swojej.²⁵ Aleć wam w prawdzie powiedam: Byłoć wiele wdów za czasów Eliaszowych w Izraelu, gdy było zamknione niebo do trzech lat i sześci miesięcy, tak iż się był wszczął wielki głód po wszytkiej ziemi.²⁶ Lecz do żadnej z nich nie był posłan Eliasz, jedno do Sarepty miasta sydońskiego, do niewiasty wdowy.²⁷ Byłoć też i wiele trędowatych w Izraelu za czasów Elizeusza proroka, a wżdy żaden z nich nie był oczyścion, jednoż Naaman Syryjczyk.²⁸ Tedy wszyscy w bożnicy napełnieni są gniewu to słysząc.²⁹ I wstawszy wyrzucili go precz z miasta, a wywiedli go na koniec góry (na której miasto ich zbudowane było), aby go zrzucili.³⁰ Ale on przeszedszy przez pośrzodek ich, odszedł precz.

³¹ I przyszedł do Kapernaum, miasta galilejskiego, a tam je uczył w szabaty.³² Zdumiewali się tedy na naukę jego, bo były poważne słowa jego.³³ I był tam w bożnicy niektóry opętany, co miał w sobie ducha nieczystego, który zawołał głosem wielkim.³⁴ Mówiąc: Ach cości do nas Jezusie Nazareński? Przyszedłeś, abyś nas wytracił? Znam cię, ktoś jest, on święty Boży.³⁵ Sfukał go tedy Jezus mówiąc: Umilknisz, a wynidź od niego. Tedy diabelstwo porzuciwszy go w pośrzodku, wyszło od niego, a nic mu nie szkodziło.³⁶ I przyszedł strach na wszytki, a mówili jedni do drugich: Cóż to jest za rzecz, iż zwierzchnością i mocą rozkazuje duchom nieczystym i wychodzą?³⁷ A tak o nim przyszła wieść na wszytki miejsca okolicznej ziemice.³⁸ Potym Jezus wstawszy, z bożnice wszedł w dom Szymonów, a świekrę Szymonowę trzymała gorączka wielka i prosili go za nią.³⁹ Tedy on stojąc nad nią, sfukał gorączkę i wnet jej przestała. Ona tedy natychmiast wstawszy, służyła im.⁴⁰ A gdy słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli niemocne rozlicznemi chorobami złożone, przywodzili je do niego, a on na któregokolwiek z nich ręce włożył, uzdrawiał je.⁴¹ Ktemu od wiela ich wychodziły diabelstwa wołając i mówiąc: Tyś jest on Krystus, Syn Boży. Lecz on na nie fukając, nie dopuszczał im mówić, żeby wiedziały, iż on jest Krystusem.⁴² A gdy nastał dzień, szedł na miejsce puste, a zgromadzenie ludzi szukało go i przyszedszy aż do niego, zatrzymawali go, aby nie odchodził od nich.⁴³ Ale on rzekł do nich: Zaisteć też potrzeba, abych i inem miastam oznajmował królestwo Boże, gdyżem jest na to posłan.⁴⁴ A tak opowiedał w bożnicach galilejskich.