Read the Bible

¹ Potym mówił Pan do Mojżesza temi słowy:² Gdy kto zgrzeszy, a wystąpi w czem przeciw Panu, a rzeczy zwierzonej i ku schowaniu danej przałby bliźniemu swemu, abo iżby co wydarł i wziął gwałtem od bliźniego swego.³ Także, jesliby rzecz zgubioną nalazł, a jejby zaprzał, abo fałszywie przysiągł o jednę z tych rzeczy, w których ludzie występują.⁴ Ten gdy zgrzeszy, a grzech swój uzna, niech wróci rzecz, którą wydarł, abo gwałtem wziął, abo też rzecz ku zachowaniu daną, abo zgubioną, którąby znalazł.⁵ Abo też i ono, o coby fałszywie przysiągł, ma wrócić w cale i jeszcze przydać ma piątą część do tego onemu, komu to należy; tego dnia, kiedy będzie miał oddać za grzech swój ofiarę.⁶ A ofiarę za występek swój przyniesie Panu, skopu zdrowego z stada, według rozeznania grzechu, aby kapłan uczynił ofiarę za grzech jego.⁷ A kapłan ma go przejednać z Panem i będzie mu odpuszczona każda rzecz, w którejby się jedno przewinił.

⁸ I mówił Pan do Mojżesza temi słowy:⁹ Rozkaż to Aaronowi i synom jego: Tać jest ustawa palonej ofiary: ofiara ta będzie w ogniu na ołtarzu przez całą noc, aż do poranku, na którem ogień ustawicznie gorzeć będzie.¹⁰ I oblecze się kapłan w odzienie lniane, a wzuje na się ubranie swe płócienne i zbierze popiół gdy ogień spali ofiarę na ołtarzu, a wysypie ji podle ołtarza.¹¹ Potym zwlecze odzienie swe i oblecze się w insze, a popiół on wyniesie za namioty na miejsce czyste.¹² A ogień ma ustawicznie gorzeć na ołtarzu, a nigdy nie gasnąć, a kapłan na każdy dzień z poranku nakładzie stos drew nań i położy ofiarę na niem, a na niem palić tłustość ofiar za pokój.¹³ I będzie ustawicznie gorzał nie ugaszony ogień na ołtarzu.

¹⁴ A tać też jest ustawa ofiary śniednej, którą synowie Aaronowi sprawować będą Panu u ołtarza.¹⁵ Weźmie garść pszennej mąki z oliwą i tak wiele kadzidła, jako należy ku ofierze śniednej. A to spali na ołtarzu ku wdzięcznej wonności na pamiątkę Panu.¹⁶ A to co zostanie, Aaron i synowie jego jeść będą, a oprócz kwasu będą to jeść na miejscu świętem w sieni przybytku zgromadzenia.¹⁷ Nie będą nagnietane z kwasem, bom ja im to dał za ich cząstkę z ofiar ognistych, która jest rzecz naświętsza, jako ofiara za grzech, a za występek.¹⁸ Każdy mężczyzna z synów Aaronowych jeść to będzie. A tać będzie ustawa wieczna palonych ofiar Pańskich, aż i w potomstwach waszych, kto się kolwiek ich dotknie, poświęcon będzie.¹⁹ Potym Pan rzekł do Mojżesza temi słowy:²⁰ Tać jest ofiara Aaronowa i synów jego, którą ofiarować powinni będą w dzień pomazania swego: Mąki pszennej dziesiątą część efa za ofiarę śniedną ustawiczną, połowicę jej rano, a połowicę w wieczór.²¹ Będzie nagotowana w panwi z oliwą, a tak ją smażoną przyniesiesz i połamawszy ją w kawałce, ofiarować będziesz ku wdzięcznej wonności Panu.²² A kapłan z synów jego, pomazany na miejsce jego, czynić to powinien będzie Panu za wieczną ustawę, aby tak wszytko było spalono.²³ Każda ofiara śniedna kapłańska niech wszytka spalona będzie, a niech jej nie jedzą.

²⁴ Rzekł tak potym Pan ku Mojżeszowi:²⁵ Mów do Aarona i do synów jego a powiedz im: Ustawa ofiary za grzech takowa będzie: Na miejscu, gdzie rzeżą ofiary ku paleniu, tam zarzną i ofiarę za grzech przed Panem, abowiem jest to rzecz naświętsza.²⁶ Tę ofiarę on kapłan, co ją sprawował, jeść będzie na miejscu świętem, w sieni przybytku zgromadzenia.²⁷ Kto się kolwiek mięsa jej dotknie, poświęci się. A jesliby też szata jego krwią była spluskana, tedy ma być uprana na miejscu świętem.²⁸ A naczynie gliniane, w którem ją warzono będzie stłuczone, a jesliby było miedziane, tedy ma być chędogo wytarte i wymyte wodą.²⁹ Wszelki mężczyzna z kapłanów jeść ją będzie. Abowiem jest rzecz naświętsza.³⁰ A każdej ofiary za grzech, której krew bywa wnaszana do przybytku zgromadzenia, ku oczyścieniu na miejscu świętem, nie mają jeść, ale ją spalą w ogniu.