Read the Bible

¹ O jakoż pośmiedziało jest złoto, a odmieniona jest bryła złota szczyrego i kamienie domu Pańskiego są rozmietane w przecznicach wszytkich ulic.² Jakoż teraz szlachetni synowie syjońscy, co byli poczytani jako złoto szczyre, są jako garnce gliniane, a jakoby sprawa rąk zduńskich.³ Smokowie wyłożyli piersi swe, a karmili mlekiem szczenięta swoje. A córka ludu mojego tak jest okrutna jako strusiowie na puszczy.⁴ Język sącego przylgnął ku podniebieniu jego w upragnieniu. Maluczcy prosili o chleb, ale żaden nie był, co by go im ułomił.⁵ Oni, którzy się karmili potrawami rozkosznymi, poginęli w ulicach i oni, którzy byli wychowani w odzieniu szarłatnem, przykryli się gnojem.⁶ Więcsze jest karanie za grzech córki ludu mojego, a niż karanie grzechu Sodomy, które jest podwrócone w jednam okamgnieniu, bo namioty nie były rozbite przeciw jemu.⁷ Nazarejscy jego czystszy byli niż śnieg, a bielszy niż mleko, rumieńszej byli barwy niż rubin, a piękniej wyprawieni niż szafir.⁸ Ale teraz oblicze ich czyrniejsze niż wągl, nie poznać ich na ulicach, przyschła skóra ich do kości ich, wyschnęła jako drewno.⁹ Lepiej się tym stało, co zginęli od miecza, niż tym, co poginęli od głodu, abowiem ci wywiedli jako pobici dla niedostatku płodności ziemie.¹⁰ Ręce niewiast miłosiernych piekły dzieci swe, a miały je za pokarmy sobie, gdy trwał upad córki ludu mojego.¹¹ Pan wypełnił popędliwość swoję. Wylał zapalenie gniewu swego i zapalił ogień w Syjonie, który pożarł grunty jego.¹² Królowie ziemie i mieszkający na niej nigdy by byli temu nie wierzyli, iżby miał wniść przeciwnik, a nieprzyjaciel w brany Jeruzalem.

¹³ Dla grzechów proroków jego i nieprawości kapłanów jego, którzy wylewali krew sprawiedliwych w pośrodku jego.¹⁴ Błądzili jako ślepi po ulicach i tak pomazani są krwią, iż się żaden odzienia ich tknąć nie może.¹⁵ Wołano na nie: Uchodźcie wy nieczyści. Ustępujcie, ustępujcie, a nie tykajcie się nas, abowiem się oni rozgniewali i poruszyli, a mówili miedzy narody: Nie wrócą się tam więcej ku mieszkaniu.¹⁶ Oblicze Pańskie rozpłoszyło je, a nie wyjźry na nie więcej, przeto iż się nie wstydali oblicza kapłańskiego, ani używali miłosierdzia przeciw starcom.¹⁷ Oczy nasze ustały w oczekawaniu naszego ratunku próżnego, gdychmy się oglądali na naród, który nas ratować nie mógł.¹⁸ Sidła stawiali stopam naszym, abychmy po ulicach nie chodzili, bliski jest koniec nasz, dni nasze kończą się, przeto iż przyszło dokończenie nasze.¹⁹ Prześladowcy naszy prędszy byli niż orłowie powietrzni, gonili nas po górach i czyhali na nas w pustyniach.²⁰ Duch nozdrzy naszych, pomazaniec Pański, pojman jest w jamach ich, pod którego cieniem mówilichmy, że będziemy żyć miedzy narody.

²¹ Wesel się i raduj się ty córko edomska, która mieszkasz w ziemi Huz, przyjdzie też i do ciebie kubek, z którego się opijesz aż zrzucisz.²² O córko syjońska, wypełniła się nieprawość twoja, już cię więcej nie zapędzi, ale nawiedzi nieprawość twoję, o córko edomska, a odkryje grzechy twoje.