Read the Bible

¹ A tak w pirwszy dzień tegodniowy, Maria Magdalena przyszła rano, gdy jeszcze było ciemno, ku grobowi i ujzrała kamień odwalony od grobu.² Tedy odbieżawszy, przyszła do Szymona Piotra i do onego drugiego zwolennika, którego miłował Jezus, a rzekła im: Wyjętoć Pana z grobu, a nie wiemy kędy go położono.³ A przetoż wyszedł Piotr i on drugi zwolennik, a przyszli do grobu.⁴ I bieżeli oba społu, ale on drugi zwolennik wprzód przybiegł prędzej niżli Piotr i pirwszy przyszedł do grobu.⁵ A nachyliwszy się, ujzrał ano leżą prześciradła, wszakoż tam nie wszedł.⁶ Przyszedł też i Szymon Piotr idąc za nim, a wszedszy w grób, ujzrał prześciradła leżące.⁷ I facelet, który był na głowie jego, nie z prześciradły położony, ale na inym miejscu z osobna zwiniony.⁸ Tedy też wszedł i on drugi zwolennik, który był pirwszy przyszedł do grobu, a ujzrawszy, uwierzył.⁹ Abowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, iż jemu potrzeba była wstać z martwych.¹⁰ Zatym się zwolennicy wrócili do swoich.

¹¹ Ale Maria stała u grobu z dworu płacząc, a gdy płakała, nachyliła się w grób.¹² I ujzrała dwa anioły w bieli siedzące. Jednego u głowy, a drugiego u nóg, kędy leżało ciało Jezusowe.¹³ Którzy jej rzekli: Niewiasto! Przecz płaczesz? A ona im rzekła: Wyjęto Pana mego, a nie wiem, kędy go położono.¹⁴ A gdy to mówiła, obróciła się nazad i ujzrała Jezusa stojącego, ale nie wiedziała, iż Jezus był.¹⁵ Rzekł jej Jezus: Niewiasto! Przecz płaczesz? A kogo szukasz? A ona mnimając, żeby był ogrodnik, rzekła mu: Panie! Jesliżeś go ty wyniósł, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.¹⁶ I rzekł jej Jezus: Maria! A ona obróciwszy się rzekła: Rabboni! To jest: Mistrzu!¹⁷ Powiedział jej Jezus: Nie tykaj się mnie, abowiemem jeszcze nie wstąpił do Ojca mego, ale idź do braciej mojej i powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, Boga mego i Boga waszego.¹⁸ Przyszła tedy Maria Magdalena, oznajmując zwolennikom, że widziała Pana i to, co jej powiedział.

¹⁹ A tak gdy wieczór był dnia onego pirwszego tegodniowego, a drzwi były zamknięte tam, gdzie się byli zebrali zwolennicy dla bojaźni żydowskiej, przyszedł Jezus i stanął w pośrodku, a rzekł im: Pokój wam!²⁰ A gdy to rzekł, ukazał im ręce i bok swój. Rozradowali się tedy zwolennicy ujzrawszy Pana.²¹ I rzekł do nich powtóre: Pokój wam! Tak jako mię posłał Ociec, tak że i ja was posyłam.²² A to powiedziawszy, tchnął na nie i rzekł im: Weźmicie Ducha świętego.²³ Którymkolwiek odpuścicie grzechy, będą im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, będą zatrzymane.²⁴ Tedy Tomasz, jeden ze dwunaście, którego zową Dydymus, nie był z nimi, gdy był przyszedł Jezus.²⁵ Powiedzieli mu tedy drudzy zwolennicy: Widzielichmy Pana. Ale im on rzekł: Jesli nie ujzrę w ręku jego znaków goździ, a nie włożę palca mego w znaki goździ i nie włożęli ręki w bok jego, żadnym sposobem nie uwierzę.

²⁶ Potym po ośmi dni byli zasię zwolennicy tam wewnątrz i Tomasz z nimi. Zatym Jezus przyszedł, gdy były zamknięte drzwi i stanąwszy w pośrodku rzekł im: Pokój wam!²⁷ Potym rzekł Tomaszowi: Włóż palec twój ówdzie, a oglądaj ręce moje. Podajże rękę twą, a włóż ją w bok mój i nie bądź niedowiarkiem, ale wierzącym.²⁸ Odpowiedział tedy Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój!²⁹ Powiedział mu Jezus: Żeś mię widział Tomaszu, uwierzyłeś. Błogosławieniż, którzy nie widzieli, a uwierzyli.³⁰ A tak wiele i inych znamion uczynił Jezus przed zwolenniki swojemi, które nie są wypisane w tych księgach.³¹ A tyć rzeczy są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Krystus on, Syn Boży, a iżbyście wierząc żywot mieli przez imię jego.