Read the Bible

¹ Tedy wszytcy rotmistrzowie wojska i Johannan, syn Karego, i Jezanjasz, syn Osajego, i wszytek lud tak małych, jako i wielkich przyszli.² A rzekli Jeremiaszowi prorokowi: Prośba nasza niechaj od ciebie przyjęta będzie, a módl się za nas Panu, Bogu twemu, a za tymi ostatki wszytkimi. Abowiem z wiel barzo nas maluczko zostało, jako to sam widzisz oczyma swemi.³ Niechajże nam Pan, Bóg twój, objawi drogę, po którejbychmy chodzić mieli i to, cobychmy czynić mieli.⁴ Rzekł im tedy prorok Jeremiasz: Słyszę. Oto będę się modlił Panu, Bogu waszemu, wedle tej prośby waszej. A każde słowo, które usłyszę od Pana, oznajmię wam i nie zataję nic przed wami.⁵ Tedy rzekli Jeremiaszowi: Pan niechaj świadkiem prawdy i wiary będzie miedzy nami, jeslibychmy nie czynili dosyć według słowa każdego, z którem by cię Pan, Bóg twój, posłał do nas.⁶ A chociaż źle, chociaż dobrze, jednak my posłuszni będziemy głosowi Pana, Boga naszego, do którego cię posyłamy, aby się nam dobrze stało, gdy słuchać będziem głosu Pana, Boga naszego.

⁷ Przydało się tedy ku końcowi dziesiąci dni, że słowo Pańskie podane jest do Jeremiasza.⁸ Tedy przyzwał Johanana, syna Karego, i wszytki rotmistrze hufców, które były z nim i wszytkiego pospólstwa, od małego do wielkiego.⁹ I rzekł do nich: Pan, Bóg izraelski, do któregoście mię posłali, abych ofiarował jemu modlitwy wasze przed oblicznością jego, tak mówi:¹⁰ Jeśli zapewne w tej ziemi mieszkać będziecie, pobuduję was, a nie zepsuję; wszczepię was, a nigdy nie wykorzenię, bo mi iście żal nieszczęścia, którem dopuścił na was.¹¹ Nie chciejcie się obawiać króla babilońskiego, którego obliczność jest wam straszna, nie bójcie się go, mówi Pan; abowiem jestem z wami, abych was wybawił i wyzwolił z rąk jego.¹² Uczynię nad wami miłosierdzie, tak iż się i on nad wami zmiłuje, a on was przywróci do ziemie waszej.¹³ Ale jeśli rzeczecie: Nie będziem mieszkać w ziemi tej, ani posłuchamy głosu Pana, Boga naszego.¹⁴ Mówiąc k temu: Nic-ci z tego, owszem pójdziemy do ziemie egiptskiej, żebychmy na walki nie patrzali, a iżbychmy nie słyszeli głosu trąb, a iżbychmy nie zgłodnieli bez chleba, a tam mieszkać będziemy.¹⁵ Przetoż słuchajcie teraz słowa Pańskiego, wy ostatkowie Judy, Pan zastępów, Bóg izraelski, tak mówi: Jeśli się pewnie obrócicie do Egiptu, a wnidziecie tam ku mieszkaniu.¹⁶ Pewnie miecz, którego się boicie, tam was znajdzie w ziemi egiptskiej, a głód, o którym się frasujecie, ogarnie was i tamże pomrzecie.¹⁷ A tak wszyscy ludzie, którzy się obrócą do Egiptu, iżby tam mieszkali, pomrą mieczem, głodem i morem. Żaden z nich nie pozostanie, ani ujdzie tego nieszczęścia, które dopuszczę na nie.¹⁸ Abowiem Pan zastępów, Bóg izraelski, tak mówi: Jako gniew mój i popędliwość moja rozlała się na mieszczany jerozolimskie, tak rozgniewanie moje rozleje się na was, gdy wnidziecie do Egiptu i staniecie się klątwą i przyjdziecie w podziw, w przeklęctwo i w pohańbienie, a nigdy miejsca tego nie oglądacie.¹⁹ O wy ostatkowie judzcy, Pan-ci do was mówi, abyście nie wchodzili do Egiptu, oświadczam się tedy dziś wam, iżem was upominał.²⁰ Samiście się zdradzili, gdyście mię posłali do Pana, Boga waszego, mówiąc: Módl się Panu, Bogu naszemu, za nas i oznajm nam cokolwiek Pan, Bóg nasz opowie tobie, a my to uczyniemy.²¹ A przetożem dziś to wam opowiedział, aleście wy słuchać nie chcieli głosu Pana, Boga waszego, ani wszytkiego tego dla czego mię do was posłał.²² Teraz tedy pewnie wiedzcie, iż wy pomrzecie głodem i morem na miejscu, do którego pragniecie wnidź ku mieszkaniu.