Read the Bible

¹ Safatjasz tedy, syn Mataniego, i Godoliasz, syn Fasurów; Juchal, syn Selemjego i Fassur, syn Melchiego, słyszeli słowa, które mówił Jeremiasz do ludu wszytkiego w ten sposób:² Pan tak mówi: Któryż ostanie w mieście, tem zginie od miecza, od głodu i od moru; a który wynidzie do Kaldejczyków, żyw zostanie i będzie mu dusza jego w korzyści, a będzie żył.³ Tak mówi Pan: Miasto to podane będzie w ręce wojska króla babilońskiego i dobędzie go.⁴ Tedy książęta rzekły królowi: Prosimy niech ten mąż umrze, abowiem oto tymi słowy psuje serce ludziam rycerskim, którzy pozostali w mieście tym i wszytkiemu ludowi, powiedając im takowe słowa. A mąż ten nic dobrego nie życzy ludowi temu, jedno zginienia.⁵ I rzekł król Sedekiasz: Oto jest w ręku waszych, gdyż król w żadnej się wam rzeczy przeciwić nie może.⁶ A przetoż rozkazali wziąć Jeremiasza i wepchniono go do tarasu Melchiego, syna Amelechowego, który był w przysionku strażnice i spuścili Jeremiasza po powroziech w dół, w którym wody nie było jedno błoto i tak Jeremiasz pogrążon jest we błoto.⁷ Ale gdy to Abdemelech, murzyn komornik, który był w domu królewskim usłyszał, iż Jeremiasz wrzucon jest do tarasu. A na ten czas siedział król w branie Beniaminowej.⁸ Wyszedł Abdemelech z domu królewskiego i mówił z królem w ty słowa:⁹ Panie mój, królu. Mężowie ci niedobrze uczynili we wszytkim tym postępku przeciw prorokowi Jeremiaszowi, którego rozkazali wepchnąć do dołu, gdzie umrze od głodu, bo już w mieście nie masz więcej chleba.¹⁰ A przetoż król rozkazał Abdemelechowi komornikowi mówiąc: Weźmi stąd z sobą trzydzieści mężów pod moc twą, a każ wyciągnąć proroka Jeremiasza z dołu pirwej niż umrze.¹¹ Wziął tedy z sobą Abdemelech męże i przyszedł do domu królewskiego na miesce pod skarbnicą i stamtąd wziął starych poszarpanych szmacisk i spuścił je do Jeremiasza po powroziech.¹² I rzekł Abdemelech murzyn do Jeremiasza: Włóż ty stare poszarpane szmaciska pod pachę twoję około powrozów i uczynił tak Jeremiasz.¹³ Wyciągnęli tedy Jeremiasza powrozami i wywlekli go z dołu i mieszkał Jeremiasz w przysionku ciemnice.

¹⁴ A król Sedekiasz posłał i rozkazał przywieść do siebie Jeremiasza proroka do trzeciej brany, która była do domu Pańskiego. Rzekł tedy król Jeremiaszowi: Mam cię pytać o jednę rzecz, jedno nie chciej nic taić przede mną.¹⁵ Rzekł potym Jeremiasz Sedekiaszowi: Jeślić co powiem, ty mię zabić rozkażesz, a jeślibych ci radzić chciał, wiem iż nie posłuchasz.¹⁶ Tedy król Sedekiasz tajemnie przysiągł Jeremiaszowi mówiąc: Żywie Pan, który nam duszę jednę stworzył, iż cię nie zabiję, ani podam w ręce tych ludzi, którzyć o gardło stoją.¹⁷ I rzekł Jeremiasz do Sedekiasza: Tak mówi Pan zastępów, Bóg izraelski: Jeśli zapewne wynidziesz do książąt króla babilońskiego, żyć będzie dusza twa i to miasto nie będzie popalone ogniem, a ty będziesz żył i wszytko pokolenie twoje.¹⁸ Ale jeśliż ty nie wynidziesz do książąt króla babilońskiego, miasto to podane będzie w ręce Kaldejczyków i popalą je ogniem, a ty nie ujdziesz ręku ich.¹⁹ Rzekł tedy król Sedekiasz Jeremiaszowi: Boję się Żydów, którzy się uciekli do Kaldejczyków, by mię snadź Kaldejczycy nie podali w ręce ich, a naśmiewaliby się ze mnie.²⁰ I odpowiedział Jeremiasz: Nie podadząć. Słuchaj proszę cię głosu Pańskiego, którem mówię ku tobie, a będzie dobrze tobie i dusza twoja żyć będzie.²¹ Ale jeśliż się będziesz zbraniał wyniść, tedy to jest słowo Pańskie, które mi pokazał Pan.²² Oto wszytki niewiasty, które zostały w domu króla judzkiego będą przecz wywiedzione do książąt króla babilońskiego, a oni rzekną, iż mężowie twoi domowi oszukali cię, a zmocnili się. Nogi twoje powiąznęły we błocie, a oni odbieżeli ciebie.²³ Wywiodą wszytki żony twoje i syny twoje do Kaldejczyków i ty nie ujdziesz rąk ich, owszem będziesz pojman ręką króla babilońskiego, a staniesz się przyczyną, iż to miasto będzie ogniem popalone.²⁴ Tedy rzekł Sedekiasz do Jeremiasza: Niechaj żaden tych słów nie wie, tedy nie umrzesz.²⁵ Ale jeśli książęta dowiedzą się, żem z tobą mówił, a przyjdą k tobie mówiąc: Oznajm nam, coś mówił z królem, a nie taj nic przed nami, a nie zabijemy cię. I to też, coć król powiedział.²⁶ Tedy im ty powiedz: Prosiłem króla pokornie, aby mię więcej nie kazał wodzić do domu Jonatanowego, żebych tam nie umarł.²⁷ Potym wszytki książęta przyszły do Jeremiasza i pytali go, który im odpowiedział jako król rozkazał jemu i przestali z nim mówić, abowiem się to było jeszcze nie ogłosiło.²⁸ Ale przedsię Jeremiasz siedział w przysionku ciemnice aż do dnia onego, którego było Jeruzalem wzięte. I stało się tak, że jest wzięte Jeruzalem.