Read the Bible

¹ Biada pasterzom gubiącym i rozpraszającym trzodę pastwiska mego, mówi Pan.² A dlategoż tak mówi Pan, Bóg izraelski, do pasterzów, którzy pasą lud mój: Wy rozproszyliście owce moje, a wypłoszyliście je przecz i nie dbaliście o nie. Oto pomszczę się nad złością uczynków waszych, mówi Pan.³ I pozbieram ostatek owiec moich ze wszytkich ziem, do którychem je był wygnał, a przywiodę je do obór ich, rozpłodzą się i rozmnożą się.⁴ Wzbudzę nad nimi pastyrze, którzy je paść będą, a już się więcej bać nie będą i nie będą ustraszeni i nic się ich nie umniejszy, mówi Pan.⁵ Oto dni przychodzą, mówi Pan, iż pobudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego i będzie królował jako król, poszczęści się mu i czynić będzie sąd i sprawiedliwość na ziemi.⁶ Za czasów jego Juda będzie zbawione, a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie. A to jest imię jego, którem będzie wezwan: Pan sprawiedliwość nasza.⁷ A dlategoż oto dni przychodzą, mówi Pan, gdy dalej mówić nie będą: Żywie Pan, który wywiódł syny izraelskie z ziemie egiptskiej.⁸ Ale: żywie Pan, który wywiódł i przywiódł nasienie domu izraelskiego z ziemie północnej i ze wszytkich ziem do którychem je był zagnał, a mieszkać będą w ziemi swojej.

⁹ Dla proroków kraje się serce we mnie, wszytki kości moje drżą, jestem jako człowiek opiły, a któremu się zmocni wino, dla bytności Pańskiej i dla świętych słów jego.¹⁰ Abowiem ziemia jest pełna cudzołożników, ziemia przed krzywoprzysięstwy rozkwilona jest, piękność pustynie zeschła; bieg ich złościwy jest, a moc ich niecnotliwa.¹¹ Abowiem i prorok i kapłan zdrajce są, a nalazłem w domu moim złość ich, mówi Pan.¹² A także droga ich będzie jako ślizawka w ciemności, będą na nię wpędzeni, a padać na niej będą, abowiem przewiodę nieszczęście na nie roku nawiedzenia ich, mówi Pan.¹³ Teżem widział głupstwo proroków Samarjej, którzy prorokowali w Baalu, a wwodzili w błąd lud mój izraelski.¹⁴ Także i w prorokoch jerozolimskich widziałem plugastwa, abowiem cudzołożą, a w kłamstwie chodzą. Utwierdzili złośniki w ich niecnotach, aby się żaden nie nawrócił od złości swojej. Wszyscy się przede mną stali jako Sodomczycy, a mieszczanie jego, jako Gomorczycy.¹⁵ A dlategoż Pan zastępów tak grozi prorokom tym: Oto je nakarmię piołunem, a opoję je wodą z żółcią, abowiem od proroków jerozolimskich wypłynęła zdrada na wszytkę ziemię.¹⁶ Tak mówi Pan zastępów: Nie słuchajcie słów proroków, którzy wam prorokują nauczając was próżności, opowiedając widzenie serca swego, a nie to, co wyszło z ust Pańskich.¹⁷ Mówią do bluźnierzów moich: Pan mówi, będziecie mieć pokój i mówią do wszytkich, którzy chodzą w nieprawości serca swego: Nic złego nie przyjdzie na was.¹⁸ Któż wżdy był w radzie Pańskiej? A kto słyszał i zrozumiał słowa jego? Któż wżdy je zrozumiał? A kto się im przysłuchał?¹⁹ Oto burza Pańska wywarła się z popędliwością, a wicher gwałtowny upadnie na głowę niepobożnych.²⁰ Nie będzie pohamowan gniew Pański, aż wypełni wszytko to, co umyślił w sercu swoim, wy to potym zrozumiecie w dnioch ostatecznych.²¹ Nie posyłałem proroków onych, a oni biegali; nie mówiłem z nimi, a oni przedsię prorokowali.²² By byli na radzie mej przestawali, tedyby byli oznajmowali ludowi memu słowa moje, a odwracaliby je byli od złościwej drogi ich i od złości wynalazków ich.²³ I mniemasz, żem ja jest Bóg tylko z bliska, mówi Pan, a nie Bóg z daleka?²⁴ Może li się człowiek skryć, gdziebych go ja nie widział, mówi Pan? Izali ja nie napełniam nieba i ziemie? Mówi Pan.²⁵ Słyszałem co prorocy mówili opowiedając kłamstwo w imię moje, a mówiąc: Śniło mi się, śniło mi się.²⁶ I długoż to będzie w myśli proroków tych, co opowiedają kłamstwo? A oznajmują chytrości serca swego?²⁷ Którzy myślą, jakoby ludowi mojemu wyrazili imię moje z pamięci ich sny swemi, które jeden przed drugim powiedają, tak jako i ich ojcowie zapomnieli imienia mego ku woli Baalowi.²⁸ Prorok mający sen, niechaj oznajmuje sen, a który ma słowo moje, niechaj opowieda słowo moje w prawdzie. Cóż ma czynić pszenica z plewami? Mówi Pan.²⁹ Słowo moje izali nie jest jako ogień, mówi Pan, a jako młot tłukący skały?³⁰ A przetoż oto gniewam się na proroki, mówi Pan, którzy przekradają jeden od drugiego słowa moje.³¹ Oto gniewam się na proroki, mówi Pan, którzy języki swe pogładzają powiadając: Mówi on.³² Oto gniewam się na ty, co fałesznie sny opowiedają, mówi Pan, a zwodzą lud mój kłamstwy swemi i plotkami swemi, anom ja ich nie posyłał, anim im rozkazował, którzy nic nie byli pożyteczni ludowi temu, mówi Pan.

³³ Jeśliby cię tedy lud ten spytał, abo prorok, abo kapłan mówiąc: Cóż jest za brzemię Pańskie? Odpowiedz im: Które brzemię? Opuszczę was, mówi Pan.³⁴ I prorok i kapłan i lud, któryby rzekł: Brzemię Pańskie, człowiek ten będzie ode mnie skaran i dom jego.³⁵ Tak miedzy sobą społem mówić będziecie brat ku bratu: Co Pan odpowiedział? I co mówił?³⁶ A nie wspomieniecie więcej brzemienia Pańskiego, abowiem słowa każdego staną się mu brzemieniem, gdyżeście wy wywrócili słowa Boga żywego, Pana zastępów, Boga waszego.³⁷ Tak rzeczesz do proroka: Co tobie odpowiedział Pan? A co ku tobie mówił Pan?³⁸ Jeśli rzeczecie: Brzemię Pańskie, tedy oto tak mówi Pan: Iżeście rzekli to słowo: Brzemię Pańskie, a jam do was wskazał, żebyście nie mówili: Brzemię Pańskie.³⁹ A dlategoż oto ja porwę was, a wyrzucę was od obliczności mojej i miasto to, którem wam i ojcom waszym dał.⁴⁰ Wy w wiecznej sromocie i pohańbieniu zostaniecie, tak iż to zostanie w pamięci wiecznie.