Read the Bible

¹ Grzech judzki wyryt jest grabsztyklem żelaznym i zaostrzonem adamantynem, wyryty na tablicy serca ich i na rogach ołtarzów ich.² Tak, iż synom jego będą w pamięci ołtarze ich i gaje ich, które są w drzewinie krzewistej i na pagórkach wysokich.³ O góro moja, na roli twej podam ku rozerwaniu majętności i skarby twoje dla grzechu kaplic twoich, których pełno po wszytkich granicach twoich.⁴ A będziesz pozbawiona dziedzictwa twego, którem dał tobie i będziesz służyć nieprzyjacielom twoim, w ziemi tej, którejeś nie znała, dlatego, iżeście podżarzyli ogień w popędliwości mojej, który zaiste na wieki gorzeć będzie.

⁵ Pan tak mówi: Przeklęty mąż, który w człowieku ufa, a który pokłada ciało ramieniem swoim, a odciąga serce swe od Pana.⁶ Abowiem takowy stanie się jako wrzos na puszczy i nie czuje, gdy co dobrego przyjdzie, ale zostawa na puszczy w suszy, w ziemi niepłodnej, gdzie nikt nie mieszka.⁷ Błogosławiony człowiek, który ufa Panu, a którego dufnością jest Pan.⁸ Abowiem jest jako drzewo wsadzone nad wodami, a które korzeni się w wilgotnym miejscu, tak iż gdy susza przyjdzie, nic mu nie zaszkodzi, a list jego zielony zostanie, ani się będzie bać roku suchego i nie przestanie czynić owocu.⁹ Serce jest zdradne a przewrotne nad wszytki ine rzeczy, a kto je poznać może?¹⁰ Ja jestem Pan doświadczający serca i doznawający wnętrzności, abych każdemu oddał wedle dróg jego i wedle owocu wynalazków jego.¹¹ Jako kuropatwa, która siedząc na jajcach cudzych, takowy jest ten, który zbiera bogactwa nieprawości; opuści je w pośrodku dni swoich, a ku końcowi stanie się głupim.

¹² Miejsce świętego domu naszego, stolica jest chwalebna od początku.¹³ O Panie, nadziejo izraelska wszyscy, którzy opuszczają ciebie zawstydzeni będą, a odstępujący od ciebie na ziemi napisani będą; abowiem opuścili źrzódło żywych wód, to jest Pana.¹⁴ Panie uzdrów mię, a będę uzdrowion; zbaw mię, a będę zbawion; bo ty jesteś chwałą moja.¹⁵ Oto oni mówią ku mnie: Gdzież jest słowo Pańskie? Niech teraz przyjdzie.¹⁶ A tak ja nie wtrącam się, abych był pastyrzem po tobie, anim żądał dnia utrapienia; ty sam wiesz, gdy to, co wyszło z ust moich, było jawno przed tobą.¹⁷ Nie bądźże mi tedy strachem, boś ty jest mnie nadzieją w dzień utrapienia.¹⁸ Którzy mię prześladują, niech będą pohańbieni, a ja niech się nie zawstydam. Niech się oni lękają, ale nie ja. Przywiedź na nie dzień srogości, a uciśń je dwojakiem uciśnieniem.

¹⁹ Pan tak mówi: Idź a stań prosto w branie synów ludu tego, tam tedy wchodzą i wychodzą królowie i we wszytkich branach jerozolimskich.²⁰ I rzeczesz do nich: Słuchajcie słowa Pańskiego wy królowie judzcy i wszyscy z Juda i wszyscy mieszczanie z Jeruzalem, którzy przechadzacie przez ty brany.²¹ Pan tak mówi: Ostrzegajcie dusz waszych, a nie noście brzemion żadnych w dzień sabatny, abyście się z nimi nie nosili z bran Jeruzalem.²² Ani wynaszajcie żadnego brzemienia z domów swych w dzień sabatny; ani sprawujcie roboty żadnej, ale święćcie dzień szabatu, jakom rozkazał ojcom waszym.²³ Ale oni nie słuchali, ani nakłonili ucha swego, owszem zatwardzili szyje swe, aby nie słuchali, a nie przyjmowali karania.²⁴ Stanie się tedy, jeśliż mię posłuchacie, mówi Pan, a nie wyniesiecie żadnych brzemion przez brany miasta tego w dzień sabatny, ale będziecie święcić dzień ten, abyście weń nie poczynali roboty żadnej.²⁵ Królowie i książęta wchodzić będą w brany miasta tego, siedząc na stolicy Dawidowej i jeżdżąc na woziech i na koniech, oni i książęta ich, mężowie judzcy i mieszczanie jerozolimscy. I będą mieszkać w mieście tym aż na wieki.²⁶ I zbieżą się z miast judzkich i z okolicznych miasteczek około Jeruzalem i z ziemie Beniamin, z pól, z gór i od południa, znosząc ofiary zapalone i ine ofiary, dary i kadzidła, a przyniosą ofiary chwały w dom Pański.²⁷ Ale jeśliż mnie posłuszni nie będziecie, a dnia sabatu nie poświęcicie, a brzemiona nosić będziecie i wnidziecie w brany jerozolimskie w dzień sabatu, zapalę ogień w branach jego, który pożrze pałace jerozolimskie, a nie będzie ugaszony.