Read the Bible

¹ Jakub, sługa Boży i Pana Jezusa Krystusa, dwiemanaście pokoleniam rozproszonym, zdrowia życzy.

² Bracia moi! Miejcie za nawiętszą radość, ilekroć wpadniecie w rozmaite pokusy.³ Wiedząc to, iż doświadczenie wiary waszej sprawuje cierpliwość.⁴ Ale potrzeba jest, aby cierpliwość doskonały uczynek miała, żebyście byli doskonali i zupełni tak, iżby wam ni na czym nie schodziło.⁵ Jesli który z was potrzebuje mądrości, niech o nię Boga prosi, który ją da wszytkim hojnie, ani wymawia; i będzie jemu dana.⁶ Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc, abowiem który wątpi, jest podobny wału morskiemu, który bywa poruszon i miotan od wiatru.⁷ Abowiem niech ten człowiek nie mnima, aby co miał wziąć od Pana.⁸ Człowiek dwojakiego serca, niestateczny jest we wszech drogach swoich.⁹ A brat niskiego stanu niech się chlubi w wywyższeniu swoim.¹⁰ Zasię bogaty niech się chlubi w uniżeniu swoim, abowiem jako kwiat ziółka przeminie.¹¹ Abowiem jako gdy słońce wzeszło z gorącością, tedy ziele uwiędło i kwiat jego upadł i znamienita piękność jego zginęła, tak też bogaty w drogach swoich uwiędnie.¹² Błogosławiony człowiek, który cierpi pokusę, bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.

¹³ Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, iż jest kuszon od Boga, abowiem Bóg złemi rzeczami kuszon być nie może, a sam żadnego nie kusi.¹⁴ Ale każdy bywa kuszon, gdy od własnej pożądliwości bywa odwodzon i przynęcon.¹⁵ Zatym pożądliwość począwszy rodzi grzech, a grzech będąc dokonany, przynosi śmierć.¹⁶ Bracia namilszy! Nie mylcież się.¹⁷ Wszelkie darowanie dobre i wszelaki dar doskonały jest z góry, zstępując od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia wracającego się.¹⁸ Tenże, iż chciał, porodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jako niektóre pierworództwa stworzenia jego.

¹⁹ A tak, bracia moi mili! Niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a nierychły ku mówieniu i leniwy ku gniewowi.²⁰ Abowiem gniew człowieczy nie czyni dosyć sprawiedliwości Bożej.²¹ A tak odrzuciwszy wszelaką sprosność i omieciny złości, przyjmcie z cichością słowo, które bywa wszczepione w was, a może zachować dusze wasze.²² A skutecznie słowo pełńcie, ani bądźcie tylko słuchaczmi, oszukawając sami siebie.²³ Abowiem jesliby kto słuchał słowa, a nie pełniłby go, ten podobny jest mężowi, który przyrodzone oblicze swoje w zwierciedle ogląda.²⁴ Bo samego siebie oglądawszy, gdy odejdzie, wnet zapomni, jakim był.²⁵ Ale kto by pilnie wejzrał w on doskonały zakon wolności i trwałby w nim, ten nie będąc słuchaczem zapamiętliwym, ale sprawcą uczynku, błogosławiony będzie w sprawie swej.²⁶ Jesli kto się zda być nabożnym miedzy wami, który by nie powściągał języka swego, aleby serce swe zwodził, tegoć nabożeństwo próżne jest.²⁷ Nabożeństwo sczyre i bez zmazy u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich i zachować samego siebie niepokalanym od świata.