Read the Bible

¹ Biada tobie Ariel. Ariel miasto mieszkania Dawidowego. Przydawajcież rok do roku ku zabijaniu baranów.² Oblegę Ariela i będzie smutny i żałosny, a stanie się mnie jako Ariel.³ Obtoczę cię w koło, a osadzę cię basztami i wystawię wały przeciwko tobie.⁴ Będziesz zniżone, a jako pod ziemią mówić będziesz, a cichuczko jako z prochu mowy twe wypuszczać będziesz, głos twój z ziemie jako czarownicy i mowa twoja poszeptem wynidzie.⁵ A wielkość dobywających ciebie jako nadrobniejszy proch będzie i wielkość okrutników jako plewy latające, a to się wnet z trzaskiem stanie.⁶ Będziesz nawiedzone od Pana, Boga zastępów, gromem i z trzęsieniem ziemie i wielkiem krzykiem, wichrem, niepogodą i płomieniem ognia trawiącego.⁷ Wielkość wszytkich walczących narodów przeciw Arielowi i zastęp wszytek przeciwko jemu, a wystawiający baszty przeciwko jemu i ci, którzy je trapią, będą jako sen widzenia nocnego.⁸ A jako głodnemu śni się jakoby jadł; a gdy się ocuci, ano czczy żołądek jego i jako się śni pragnącemu a on pije, a gdy się ocuci, ano tym więcej spracowany pragnie, takżeć będzie wielkość wszytkich narodów walczących przeciw górze Syjońskiej.

⁹ Potrwajcie a zumiejcie się. Bo zaślepieni są i was zaślepiają; popili się, ale nie winem; potaczają się, ale nie od picia.¹⁰ Abowiem, Pan przywalił was duchem snu twardego i zawarł oczy wasze, zakrył proroki wasze i naprzedniejsze widzące wasze.¹¹ A każde widzenie wasze będzie jako słowa ksiąg zapieczętowanych, które gdyby podano uczonemu a rzeczono: Czytaj to proszę cię, tedy odpowie: Nie mogę, bo zapieczętowano.¹² A gdyby je dano nieumiejętnemu a kazano mu czytać, tedy odpowie: Nie umiem ja czytać.¹³ I mówi Pan: Iż lud ten to jedno tylko usty przystępuje się ku mnie, a tylko mię wargami swoimi chwali, ale serce jego jest daleko ode mnie, a bojaźń jego przeciw mnie jest z rozkazania ludzkiego.¹⁴ A dlategoż oto uczynię, iż lud ten zadziwi się rzeczy dziwnej a potwornej, to jest, iż mądrość mądrych zginie, a zrozumienie umiejętnych zniszczeje.¹⁵ Biada tym, którzy tajemnice serc swoich zakrywają przed Panem, aby sprawy ich na jaśnią nie wyszły, a którzy mówią: I któż nas widzi, a kto nas zna?¹⁶ A wasza myśl przewrotna ku glinie zduńskiej przyrównana będzie. A jakoby robota miała mówić rzemieśnikowi swemu: Nie tyś mię urobił? A garniec zdunowi swemu: Nic nie rozumiesz?

¹⁷ Jeszcze maluczko a wrychle Liban obróci się w Karmel a Karmel obróci się w las.¹⁸ Tedy głuszy dnia onego słowa ksiąg usłyszą, a oczy ślepych z ciemności a z zamierzknienia przejzrą.¹⁹ I pokorni znowu się zasię rozweselą w Panu, a ubodzy rozradują się w świętym izraelskim.²⁰ Abowiem okrutnik ustanie, a naśmiewca koniec swój weźmie, wszytcy ci, co rano wstają ku czynieniu złości, wykorzenieni będą.²¹ Którzy słowy swemi zawodzą ludzi w grzech i podchwytają tego, który je karze na sądzie, a którzy bez przyczyny ku upadku przywodzą sprawiedliwego.²² A przetoż Pan, zbawiciel Abraamów, tak rzekł do domu Jakubowego: Już dalej Jakub zawstydzon nie będzie ani się zapłonie na twarzy swojej.²³ Abowiem gdy ujzry syny swoje, sprawy rąk moich, w pośrodku siebie, którzy święcić będą imię moje i będę święcić świętego Jakubowego, a będą się bać Boga izraelskiego.²⁴ Tedy błądzący w rozumie umiejętnemi będą, a ożuwcowie nauczą się zakonu.