Read the Bible

¹ Dnia onego pieśń ta będzie śpiewana w ziemi judzkiej: Miasto nasze obronne jest. Tam zbawienie miasto muru i miasto baszty postawione będzie.² Otwórzcie brany, aby naród sprawiedliwy wszedł tam, który dzierży wiarę.³ A toć jest rzecz pewna, iż tam postanowisz pokój, pokój pewny, gdyż w tobie ufają.⁴ Ufajcie Panu aż na wieki, abowiem Pan Bóg mocny jest wiecznie.

⁵ Bo zrzuci mieszkające na wysokości, miasto wysokie poniży, a poniży je aż na ziemię i zciągnie je aż w proch.⁶ Będzie podeptane nogami, nogami nędzników a stopami ubogich.⁷ Ścieżka sprawiedliwego prosta jest, a ty wyrównasz prostą drogę sprawiedliwego.⁸ Panie czekalichmy cię na ścieżce sądów twoich, a żądość dusze naszej jest w imieniu twoim i w pamiątce twojej.⁹ Dusza moja pożąda cię w nocy, będę czuł ku tobie rano w duchu moim, który we mnie jest. Abowiem gdyż twoje sądy są na ziemi, mieszkający na świecie nauczą się sprawiedliwości.¹⁰ Ale chociaż łaska niepobożnemu uczyniona będzie, jednak się nie uczy sprawiedliwości i owszem w ziemi prostej złościwie się sprawuje, a nic nie dba o majestat Pański.¹¹ Panie, nic ci oni nie baczą na wysoką rękę twą, aleć ją oglądają i będą pohańbieni nienawiścią ludzką, a będą wytraceni ogniem nieprzyjaciół twoich.

¹² Panie, ty nam utwierdzisz pokój, gdyż też ty sam sprawujesz wszytki sprawy nasze.¹³ O Panie, Boże nasz! Inni panowie niż ty nam rozkazowali, ale my jedno na cię samego pamiętać będziemy a na imię twoje.¹⁴ Umarli nie będą dalej żyć, a pogrzebieni nie powstaną, abowiemeś je nawiedził i zborzył, a wygładziłeś pamiątkę ich.¹⁵ Panie, rozmnożyłeś lud, a rozmnożyłeś ji barzo; jesteś uwielbion, gdyżeś rozszerzył wszytki granice ziemie.¹⁶ Panie, wspomnieli na cię w ucisku; karanie twoje przynuciło je ku tajemnej modlitwie.¹⁷ Jako brzemienna przybliżając się ku rodzeniu trapi się i woła w boleści, takciechmy są i my przed tobą Panie.¹⁸ Poczęliśmy, a męczyliśmy się jako bychmy wiatr porodzić mieli, abowiem zbawienie nie było na ziemi, a mieszkający na świecie nie upadli.¹⁹ Ale umarli twoi będą żyć i powstaną z ciałem moim; ocućcie się a weselcie się wy mieszkający w prochu, abowiem rosa twoja jest jako rosa na łące, a ziemia wyrzuci umarłe.

²⁰ Idź ludu mój, a wnidź do komór twoich i zamkni drzwi o sobie; skryj się maluczko aż ominie rozgniewanie.²¹ Abowiem oto Pan wynidzie z miejsca swego, aby nawiedził nieprawości mieszkających na ziemi. Tedy ziemia objawi krew swoję, a nie zakryje dalej zabitych swoich.