Read the Bible

¹ Biada tym, którzy ustawują prawa niesprawiedliwe, a którzy rozkazują pisać fałsz.² Aby wynicowali sprawiedliwość ubogich, a czynili krzywdę na sądzie utrapionym z ludu mego, aby łupili wdowy, a żeby odzierali sirotki.³ Cóż uczynicie czasu nawiedzenia, gdy przyjdzie spustoszenie z daleka? Do kogóż się ucieczecie o wspomożenie? A gdzie zostawicie chwałę waszę?⁴ Oprócz mnie zgarbią się miedzy więźńmi, a polegą miedzy pobitymi, we wszytkim tym nie ustał jego gniew, ale owszem ręka jego jeszcze jest wyciągniona.

⁵ O Asur, rózgo popędliwości mojej, w rękach twoich jest kij gniewu mojego.⁶ Na lud obłudny poślę ji, a przeciwko ludowi rozgniewania mego rozkażę jemu, aby go łupił a darł a położył go ku podeptaniu, jako błoto na ulicach.⁷ Aczci on nie jak rozumieć będzie, ani serce jego tak myślić będzie, owszem umysł jego na to się uda, aby wykorzenił a wygładził wiele narodów.⁸ Abowiem rzecze: Izali książęta moje nie są także królmi?⁹ Izali jako Karkemis nie będzie Kalano, a Hamat jako Arfad? Izaż Samaria nie będzie jako Damaszek?¹⁰ Gdyż nalazła ręka moja królestwa bałwańskie, których bałwany więcsze były niż w Jeruzalem i w Samarjej.¹¹ Izali nie uczynię Jerozolimie i bałwanom jego, jakom Samarjej uczynił z jej bałwany?¹² I stanie się, gdy wykona Pan wszytkę sprawę swoję na górze Syjon i w Jeruzalem, nawiedzę owoc wysokiej myśli króla Asur i chwałę wyniosłych oczu jego.¹³ Przeto iż mówił: Uczyniłem to mocą ręki mojej a mądrością moją, abowiemem ja jest roztropnym i pobrałem granice narodów, a zabrałem skarby ich i poraziłem jako obrzym ony, którzy tam władnęli.¹⁴ Nalazła ręka moja majętności narodów, jako gniazdo, a jako zbierają jajca odbieżane, takem i ja zebrał wszytkę ziemię, a nie był kto by miał ruszyć skrzydłem, ani rozziewić nos, ani co by śmiał szczebiotać.¹⁵ Izali się pochlubi siekiera przeciw temu, który nią rąbie? Abo izali się pochlubi piła przeciw temu, co ją ciągnie? Jakoby się sprzeciwiła rózga temu, który ją nosi w ręku swoich, a laska pyszniłaby się, jakoby drewnem nie była.¹⁶ A dlatego pośle panujący Pan zastępów na tłuszcze jego chudość, a na miejscu chwały jego podpali jako ogień.¹⁷ I będzie światłość izraelska ogniem, a Święty jego, jako płomieniem i wypali a wytrawi ciernie i oset jego za jeden dzień.¹⁸ Także i piękność lasów jego zniszczy i obfitego pola jego, tak duszę jako i ciało i stanie się jako porażka chorążego uciekającego.¹⁹ Tedy drzewa pozostałe lasu jego łacwie zliczone będą, tak iż dziecię popisać je może.

²⁰ I stanie się dnia onego, iż ostatki izraelskie i którzy zachowani będą z domu Jakubowego, nie będą ufać w tym, co je bił, ale się spuszczą na Pana świętego izraelskiego prawdziwie.²¹ Ostatek nawróci się, ostatek Jakubów do Boga mocnego.²² Abowiem jesliby był lud twój, o Izraelu, jako piasek morski, ostatek z nich nawróci się, a gdy się wykona zniszczenie, opływać będzie sprawiedliwość.²³ Bo Pan, Bóg zastępów, uczyni doskonałe popsowanie wpośrzód wszytkiej ziemie.

²⁴ A dlategoż tak mówił Pan zastępów: Ludu mój, który mieszkasz w Syjonie, nie bój się Assyryjczyka. Uderzy cię rózgą i kij swój podniesie na cię, jako się z wam i w drodze egiptskiej działo.²⁵ Ale jeszcze maluczko wypełni się gniew mój, a popędliwość moja na skazę ich.²⁶ I pobudzi Pan zastępów przeciw jemu bicz, jako w porażce madjańskiej, na opoce Oreb, a rózgę swoję nad morzem i podniesie ją jako w Egiptcie.²⁷ I stanie się dnia onego, że odjęte będzie brzemię jego od ramion twoich, a jarzmo jego od szyje twojej, a zaginie jarzmo od pomazowania.²⁸ Przyjdzie do Ajat, a przejdzie przez Magron, u Machmas pokładzie swe zbroje.²⁹ Przejdą przez brody Jordanu, a nocleg ich będzie w Gabaa, przestraszona będzie Rama, Gabaa Saulowa uciecze.³⁰ Podnieś głos swój córko Gallim, daj się słyszeć Laisa i ty ubogie Anatot.³¹ Rozproszone jest Madmena, mieszczanie Gabin też się zebrali.³² Jeszcze za światła przyjedzie do Nob, aby tam odpoczywał, podniesie rękę przeciw górze córki syjońskiej i pagórkowi Jeruzalem.³³ Oto Pan, Bóg zastępów, możnie okrzesze gałęzie, a co wysoko stoi, będzie podrąbiono, a podniosłe rzeczy będą złożone.³⁴ I porąbą siekierą gęstwy leśne, a Liban gwałtownie upadnie.