Read the Bible

¹ I stało się, gdy już ludzie poczęli się rozmnażać na ziemi, a rozrodzili córy.² Tedy synowie Boży widząc córki ludzkie, iż były cudne, brali je sobie za żony, które się im jedno podobały.

³ Rzekł tedy Pan: Duch mój wiecznie się sądem nie będzie obchodzić z człowiekiem, gdyż jest ciało. A wszakże mu sfolguję sto i dwadzieścia lat.

⁴ Czasu też onego byli obrzymi na ziemi, przy tym też, gdy się synowie Boży zjęli z córkami ludzkiemi, narodziły im potomstwa. A cić są mocarze, którzy po wszystki czasy byli sławnemi.⁵ Tedy Pan widząc wielką złość człowieczą na ziemi, a iż wszytko zmyslanie serca jego, nic inego nie było, jedno złe po wszystek czas.

⁶ Żal mu tedy było, iż uczynił człowieka na ziemi i żałował na sercu swym.⁷ I rzekł tak Pan: Ja do gruntu wygładzę z ziemie człowieka, któregom stworzył, od człowieka począwszy, aż do bydlęcia i do gadu, a także i do ptaków powietrznych, abowiem mi żal, iżem je stworzył.

⁸ Ale Noe znalazł łaskę u Pana.⁹ Tyć są rodzaje Noe. Noe był mężem sprawiedliwym i doskonałym czasu swego, chodząc wedle bojaźni Bożej.¹⁰ A urodzili się mu trzej synowie: Sem, Cham i Jafet.

¹¹ Na ten czas ziemia była skażona przed Bogiem, będąc pełna gwałtownego łupiestwa.¹² Tedy wejzrał Bóg na ziemię, a ona była skażona (Abowiem wszelkie ciało popsowało było drogę swą na ziemi.)

¹³ Rzekł tedy Bóg do Noego: Przyszedł koniec wszelkiemu ciału przede mną, abowiem ziemia napełniona jest łupiestwa od nich; a przetoż wytracę je z ziemie.¹⁴ Uczyńże tedy sobie archę z drzewa jodłowego i pobuduj izdbice w niej, a oblej ją smołą z wierzchu i wewnątrz.¹⁵ A uczynisz ją tym kształtem: Długość archy będzie na trzechset łokiet; a szerokość jej na pięćdziesiąt łokiet: a wyższa jej na trzechdziesiąt łokiet.¹⁶ Uczynisz też okno w arsze, a uczynisz je na wzwyż na łokciu i wstawisz drzwi onej archy z boku jej; uczynisz w niej trzy piętra: spodnie, średnie i wyższe.¹⁷ A ja przywiodę potop wód na ziemię ku wytraceniu wszego ciała, w którym jest duch żywota pod niebem, a to cożkolwiek jest na ziemi, zginie.¹⁸ Ale przymierze swe postanowię z tobą. Ty wnidziesz do archy, synowie twoi, żona twa i żony synów twoich z tobą.¹⁹ Weźmiesz też do archy po parze z każdego żywego stworzenia, wszelkiego ciała, aby z tobą żywo zachowane były, to jest samca i samicę.²⁰ Z ptastwa wedle rodzaju ich, z bydła wedle rodzaju ich i ze wszego gadu ziemskiego wedle rodzaju jego. Ty wszytki po parze wnidą z tobą, aby żywo zostały.²¹ Weźmiesz też z sobą wszech pokarmów, które jadają, a zbierzesz je do siebie, aby i tobie i im były ku pokarmowi.

²² Uczynił to tedy Noe wszytko tak, jako mu Bóg rozkazał.