Read the Bible

¹ Tedy Józef już się dalej strzymać nie mógł przed wszytkiemi co około niego stali. A rzekł głosem: Wynidźcie stąd precz wszyscy. I nie został z niem żaden, gdy się Józef dał poznać braciej swej.² A płacząc głośno mówił co i Egiptcjanie, także i wszytek dwór faraonów słyszeli.³ Gdzie tak Józef mówił do braciej swojej: Jaciem jest Józef. Żywli jeszcze ociec mój? Ale bracia nic mu na to odpowiedzieć nie mogli, bo się go byli barzo zlękli.⁴ Po wtóre rzekł Józef braciej swej: Proszę przystąpcie się bliżej ku mnie. Tedy się oni przystąpili k niemu. A on potym rzekł: Jaciem jest brat wasz Józef, któregoście przedali do Egiptu.⁵ A tak się nic nie trwóżcie, ani frasujcie, żeście mię tu przedali. Bo dlatego mię tu Bóg przed wami wprzód posłał, aby zachowan był żywot wasz.⁶ Abowiemci jeszcze nad oto ty dwie lecie, jako się głód począł na ziemi, przyjdą pięć lat, w których ani orać, ani żąć będą.⁷ A przetoż mię tu Bóg posłał przed wami, aby tak tem sposobem potomstwo wasze mogło być zachowane na ziemi, a iżbych was dziwną sprawą wybawił.⁸ Teraz tedy nie wyście mię tu zasłali, ale Bóg, który mię uczynił ojcem faraonowi i panem wszytkiemu domowi jego, a panującem nad wszytką ziemią egiptską.⁹ Pospieszajcież się, a idźcie do ojca mojego i powiedzcie mu: Otoć tak powiedzieć kazał syn twój Józef: Postawił mię Bóg panem wszej ziemie egiptskiej, a tak przyjedź do mnie nic nie mieszkając.¹⁰ I będziesz mieszkał w ziemi Gesen, a będziesz blisko mnie ty i synowie twoi i synowie synów twych, owce twe i woły twoje i ze wszytkiem cokolwiek masz.¹¹ A tam cię chować będę, (Abowiem jeszcze przez pięć lat głód trwać będzie) abyś ty z niedostatku nie zszedł i z domem twem i ze wszytkiem tem, cokolwiek jest twego.¹² Otóż oczy wasze już się przypatrzyły temu i oczy brata mego Beniaminia, jako ja sam usty swojemi mówię ku wam.¹³ A tak opowiecie to ojcu mojemu, jaka zacność moja jest w Egiptcie i to wszytko, coście widzieli. Spieszcież się tedy, a przywieście tu ojca mojego.¹⁴ Tedy uchwycił się za szyję Beniaminia, brata swego płacząc, a Beniamini też płakał dzierżąc się szyję jego.¹⁵ Potym całował wszytkę swą bracią z płaczem, a potym rozmawiali z niem bracia jego.

¹⁶ I doniosła się ta wieść dworu faraonowego, a powiedziano, że przyjechali bracia Józefowi. Co się barzo podobało faraonowi i wszytkiem służebnikom jego.¹⁷ Tedy farao rzekł Józefowi: Powiedz braciej swej: Uczyńcie tak: Nakładźcie brzemion na osły wasze, idźcież, a wróćcie się do ziemie chananejskiej.¹⁸ Weźmicież tu z sobą ojca swego i czeladź swą, a wróćcie się zasię do mnie. I dam wam część jednę barzo rodzajną ziemie egiptskiej, gdzie będziecie używać wszej obfitości ziemie.¹⁹ A tak teraz rozkaż jem: Uczyńcie tak, a nabierzcie wozów z ziemie egiptskiej po dziatki i po żony wasze, a wziąwszy ojca swego, przyjedźcie tu.²⁰ Nie bawcież się braniem sprzętu swego, abowiem narodzajniejsza część wszytkiej ziemie egiptskiej wasza będzie.²¹ Synowie tedy Izraelowi uczynili tak, a dał jem wozy Józef podług rozkazania faraonowego i pożywienie na drogę.²² Dał jem też wszem z osobna odmienne szaty, ale Beniaminowi dał trzysta śrebrnych pieniędzy i pięcioro szaty odmienne.²³ Także wiele ojcu swemu posłał i dziesięć osłów, na których niesiono co nalepsze rzeczy z Egiptu, a dziesięć oślic co niosły zboża, chleby i pokarmy ojcowi jego na onę drogę.²⁴ Posłał tedy bracią swą i odjechali. Rozkazał jem też to: Aby się nie wadzili idąc w drogę.

²⁵ A tak wyszedszy z Egiptu przyszli k Jakubowi, ojcu swemu do ziemie chananejskiej.²⁶ I opowiedzieli jemu mówiąc: Jeszczeć żyw Józef, a onci jest panem nad wszytką egiptską ziemią, skąd się zdumiało serce jego, bo jem nic nie wierzył.²⁷ Ale oni wszytki słowa Józefowe powiedzieli jemu, które on z niemi mówił. A potym, gdy ujzrał wozy, które Józef posłał, iżby go przewieziono, toż dopiero przyszedł k sobie.²⁸ Zatym rzekł Izrael: Dosyć mam na tem, gdy jeszcze jest żyw Józef, syn mój, pojadę, a oglądam go pierwej niżli umrę.